Aplikazio lineal

Matematiketan aplikazio lineala bi bektore-espazioren arteko aplikazio bat da, zeinak bektoreen arteko batuketa eta bektore eta eskalar baten arteko biderketa operazioak mantentzen baititu.

Aljebra abstraktuan eta aljebra linealean aplikazio lineal bat homomorfismoa da bektore-espazioen artean, edo kategorietako teoriako terminoetan, morfismo bat bektore-espazioen kategorian emandako gorputz baten gainetik.

Definizioa

Aplikazio lineal,  funtzio lineal edo transformazio lineal esaten zaio dominio eta kodominio moduan bektore-espazioak dituen eta hurrengo baldintza betetzen duen edozein T {\displaystyle T} aplikaziori:

Bitez K {\displaystyle K} gorputzaren gainean eraikitako V {\displaystyle V} eta W {\displaystyle W} bektore-espazioak. T : V W {\displaystyle T:V\to W} aplikazio lineala izanen da baldin eta edozein bi bektorendako u , v V {\displaystyle \forall u,v\in V} eta edozein eskalarrendako k K {\displaystyle \forall k\in K} ondokoa betetzen bada:
  1. T ( u + v ) = T ( u ) + T ( v ) {\displaystyle T(u+v)=T(u)+T(v)\,}
  2. T ( k u ) = k T ( u ) {\displaystyle T(ku)=kT(u)\,} .

Bi berdintza hauek betetzeari "gainjartze printzipioa" deritzo eta hurrengo berdintzaren bidez adieraz daiteke:

  • T ( k u + k v ) = k T ( u ) + k T ( v ) {\displaystyle T(ku+k'v)=kT(u)+k'T(v)} .

Adibideak

  1. Identitate aplikazioa aplikazio lineala da edozein bektore-espazioren gainean:
    T : V V x T ( x ) = x {\displaystyle {\begin{array}{cccl}T:&V&\to &V\\&x&\mapsto &T(x)=x\end{array}}}
  2. Homoteziak n {\displaystyle n} -dimentsioko K {\displaystyle \mathbb {K} } gorputzean ere aplikazio linealak dira, non k K {\displaystyle k\in \mathbb {K} } handitze ( k > 1 {\displaystyle k>1} ) edo txikitze ( k < 1 {\displaystyle k<1} ) konstantea baita:
    T : K n K n x T ( x ) = k x {\displaystyle {\begin{array}{cccl}T:&\mathbb {K} ^{n}&\to &\mathbb {K} ^{n}\\&x&\mapsto &T(x)=kx\end{array}}}
    Demostrazioa: bitez x , y K n , a , b K {\displaystyle x,y\in \mathbb {K} ^{n},a,b\in \mathbb {K} } . Orduan T ( a x + b y ) = k ( a x + b y ) = k a x + k b y = a ( k x ) + b ( k y ) = a T ( x ) + b T ( y ) {\displaystyle T(ax+by)=k(ax+by)=kax+kby=a(kx)+b(ky)=aT(x)+bT(y)} .

Irudia eta nukleoa

Irudia

Izan bitez K {\displaystyle \mathbb {K} } gorputzaren gaineko V , W {\displaystyle V,W} espazio bektorialak. T : V W {\displaystyle T:V\to W} aplikazio lineala definituz, orduan, T ( f ) {\displaystyle T(f)} multzoari aplikazioaren irudia deritzo definizioz, eta Im f {\displaystyle \operatorname {Im} f} ere adierazten da. Multzo hau W {\displaystyle W} -ren azpimultzoa da, are gehiago, Im f {\displaystyle \operatorname {Im} f} W {\displaystyle W} -ren azpiespazio bektoriala izango da.

Aplikazio lineal bat supraiektiboa izango da baldin eta soilik baldin, Im T = W {\displaystyle \operatorname {Im} T=W} bada.

Nukleoa

T : V W {\displaystyle T:V\to W} hartuz, bere nukleoa ( Ker T {\displaystyle \operatorname {Ker} T} adierazia) honako hau izango da:

Ker T = { v V : T ( v ) = 0 W } = T 1 ( { 0 W } ) {\displaystyle \operatorname {Ker} T=\{v\in V:T(v)=0_{W}\}=T^{-1}(\{0_{W}\})}

Hau da, aplikazio lineal baten nukleoa eremuren azpimultzo bat da, zeinaren elementuen irudia koeremuko 0-a den. Gainera, Ker T {\displaystyle \operatorname {Ker} T} V {\displaystyle V} -ren azpiespazio bektoriala da ere.

Bestalde, aplikazio lineal bat injektiboa izango da baldin eta soilik baldin Ker T = { 0 V } {\displaystyle \operatorname {Ker} T=\{0_{V}\}} bada.

Aplikazio linealen oinarrizko teorema

Izan bedi T : V W {\displaystyle T:V\to W} aplikazio lineala. Orduan, dim V = dim Im T + dim Ker T {\displaystyle \operatorname {dim} V=\operatorname {dim} \operatorname {Im} T+\operatorname {dim} \operatorname {Ker} T} berdintza betetzen da.

Aplikazio linealen eraikuntza

f 1 : V W {\displaystyle f_{1}:V\rightarrow W} eta f 2 : V W {\displaystyle f_{2}:V\rightarrow W} linealak badira, f 1 + f 2 {\displaystyle f_{1}+f_{2}} ere lineala izango da ( ( f 1 + f 2 ) ( x ) = f 1 ( x ) + f 2 ( x ) {\displaystyle (f_{1}+f_{2})(x)=f_{1}(x)+f_{2}(x)} ).

f : V W {\displaystyle f:V\rightarrow W} lineala bada eta a K gorputzeko elementu bat bada, orduan, ( a f ) ( x ) = a ( f ( x ) ) {\displaystyle (af)(x)=a(f(x))} ere lineala izango da.

Bi propietate horiei esker, eta dena elementu nulura bidaltzen duen funtzioa aplikazio lineala denez, f : V W {\displaystyle f:V\rightarrow W} transformazio linealen multzoak V-ren funtzioen azpiespazio bat eratzen du W-n. Azpieremu horri L(V,W) esaten zaio.

f : V W {\displaystyle f:V\rightarrow W} eta g : W Z {\displaystyle g:W\rightarrow Z} linealak badira, orduan haien konposizio gf: VZ ere lineala izango da.

V espazio bektoriala emanda, L(V,V) espazio bektorialak, eskuarki End(V) gisa hautematen denak, aljebra asoziatibo bat eratzen du oinarrizko gorputzaren gainean, non biderketa konposizioa baita eta unitatea identitatearen eraldaketa baita.

f : V W {\displaystyle f:V\rightarrow W} transformazio lineal bijektiboa bada, alderantzizkoa ere lineala izango da.

Transformazio linealen sailkapena

  • Funtzional lineala: T : V K {\displaystyle T:V\rightarrow \mathbb {K} } transformazio linealei (non K {\displaystyle \mathbb {K} } den V-ren oinarrizko gorputza) funtzional linealak deritze.
  • Monomorfismoa: T : V W {\displaystyle T:V\rightarrow W} injektiboa da, nukleoko elementu bakarra bektore nulua bada. ker ( T ) = 0 V {\displaystyle \operatorname {ker} (T)={0_{V}}}
  • Epimorfismoa: Baldin eta T : V W {\displaystyle T:V\rightarrow W} supraiektiboa bada.
  • Isomorfismoa: Baldin eta T : V W {\displaystyle T:V\rightarrow W} bijektiboa bada (injektiboa eta supraiektiboa).
  • Endomorfismoa: Transformazio lineal bat esaten zaio, non eremua eta koeremua bat baitatoz.
  • Automorfismoa: Endomorfismo bijektiboari deitzen zaio.

Aplikazio linealari dagokion matrizea

Izan bitez V eta W bi bektore-espazio dim V=n eta dim W=m izanik eta β = { v 1 , v 2 , . . . , v n } {\displaystyle \beta =\{v_{1},v_{2},...,v_{n}\}} eta β = { w 1 , w 2 , . . . , w m } {\displaystyle \beta '=\{w_{1},w_{2},...,w_{m}\}} V eta W-ren oinarriak. Hartu f {\displaystyle f\in } L(V,W). f aplikazio linealari elkartutako matrizea β {\displaystyle \beta } eta β {\displaystyle \beta '} oinarriekiko, i. zutabean f ( v i ) {\displaystyle f(v_{i})} bektorearen β {\displaystyle \beta '} oinarriarekiko koordenatuak dituen matrizea da.

M β , β ( f ) = ( | | . . . | | | . . . | f ( v 1 ) e n f ( v 2 ) r e n . . . f ( v n ) r e n k o o r d e n a t u a k k o o r d e n a t u a k . . . k o o r d e n a t u a k { w 1 , w 2 , . . . w m } r e k i k o { w 1 , w 2 , . . . w m } r e k i k o . . . { w 1 , w 2 , . . . w m } r e k i k o ) {\displaystyle M_{\beta ,\beta '}(f)={\begin{pmatrix}|&|&...&|\\|&|&...&|\\f(v_{1})-en&f(v_{2})-ren&...&f(v_{n})-ren\\koordenatuak&koordenatuak&...&koordenatuak\\\{w_{1},w_{2},...w_{m}\}-rekiko&\{w_{1},w_{2},...w_{m}\}-rekiko&...&\{w_{1},w_{2},...w_{m}\}-rekiko\end{pmatrix}}}

hau da, i { 1 , . . . , n } {\displaystyle i\in \{1,...,n\}} guztietarako, f ( v i ) = k = 1 m a k i w k {\displaystyle f(v_{i})=\textstyle \sum _{k=1}^{m}\displaystyle a_{ki}w_{k}} da.

Kanpo estekak

Autoritate kontrola
  • Wikimedia proiektuak
  • Wd Datuak: Q207643
  • Commonscat Multimedia: Linear operators / Q207643

  • Identifikadoreak
  • BNF: 11944511p (data)
  • GND: 4167700-6
  • LCCN: sh85077178
  • Wd Datuak: Q207643
  • Commonscat Multimedia: Linear operators / Q207643