CHAdeMO

Logo van CHAdeMO
CHAdeMO-connector
CHAdeMO-connector 1: GND, 2ː control EV1, 3ː niet toegewezen, 4ː ready to charge, 5ː -DCpower, 6ː +DCpower, 7: nabijheidsdetectie, 8: +com, 9: -com, 10: control EV2.

CHAdeMO is de handelsnaam van een snelle oplaadmethode voor de accu van elektrische auto's tot 62,5 kW (500 V, 125 A gelijkstroom)[1] via een speciale elektrische connector. Een herziene CHAdeMO 2.0-specificatie biedt maximaal 400 kW (1000 V, 400 A gelijkstroom).[2][3] Het streven is te komen tot 900 kW in samenwerking met China Electricity Council (CEC) voor de volgende generatie oplaadstandaard met ultrahoog vermogen met de werknaam 'ChaoJi'.[4] 

CHAdeMO werd in 2010 voorgesteld als een wereldwijde industriestandaard door een gelijknamige vereniging gevormd door vijf grote Japanse autofabrikanten[5] en opgenomen in de IEC61851-23, -24 (laadsysteem en communicatie) en de IEC 62196- norm als configuratie AA. Concurrerende standaarden zijn onder meer het Combined Charging System (CCS) - dat door de meeste Duitse en Amerikaanse autofabrikanten wordt gebruikt[6] - en de Tesla Supercharger.

CHAdeMO is een afkorting van "CHArge de MOve", gelijk aan "move using charge" of "move by charge" of "charge 'n' go", een verwijzing naar het feit dat het een snellader is. De naam is afgeleid van de Japanse uitdrukking O cha demo ikaga desuka, die in het Nederlands vertaald wordt als "Wat dacht je van een kopje thee?", Verwijzend naar de tijd die het kost om een auto op te laden.[5] CHAdeMO kan laag vermogenaccu's (25kWh bereik ca. 120 km) in minder dan een half uur laden.

CHAdeMO ondersteunt ook het zogeheten vehicle-to-grid (V2G) waarmee de accu van de auto energie aan het lichtnet kan leveren.[7][8]

Geschiedenis

De CHAdeMO Association werd gevormd door de Tokyo Electric Power Company (TEPCO), Nissan, Mitsubishi en Fuji Heavy Industries (nu Subaru Corporation). Toyota trad later toe als vijfde uitvoerend lid, gevolgd door Hitachi, Honda en Panasonic.[9][10][11] CHAdeMO Research and Development begon in 2005 met als doel een openbare infrastructuur van snelladers te ontwikkelen waarmee elektrische auto's gebruikt kunnen worden zonder zorgen over het bereik. De eerste commerciële CHAdeMO-laadinfrastructuur werd in 2009 in gebruik genomen en CHAdeMO werd in 2014 gepubliceerd onder IEC-normen (IEC 61851-23 voor het laadsysteem, 61851-24 voor de communicatie en IEC 62196-3 configuratie AA voor de connector). In hetzelfde jaar werd CHAdeMO gepubliceerd als EN-norm, gevolgd door de publicatie als IEEE-norm 2030.1.1TM-2015 in 2016.

In Europa heeft de Europese Commissie in 2013 een voorstel ingediend voor de Alternative Fuels Infrastructure Directive[12] waarin de Combo2 ( IEC61296-3, configuratie FF ) wordt aangewezen als de Europese verplichte stekker voor DC-hoogvermogenladen. Terwijl het Europees Parlement een ontwerpverslag aannam waarin het CHAdeMO steunde om "tegen januari 2019 uit te schakelen", werd dit in de laatste fase van de wetgeving verworpen en de definitieve versie (EU-richtlijn 2014/94 / EU)[13] verplicht alle openbaar toegankelijke laders in de EU "ten minste" worden uitgerust met Combo2-connectoren, waarbij in overweging 33 expliciet multistandard-opladen wordt bekrachtigd. Er is geen conflict met de Europese richtlijn 2014/94 / EU inzake barrières. Laadpalen met meerdere laadinterfaces zijn expliciet toegestaan.[14]

In december 2015 had het CHAdeMO-netwerk 10.000 laadpunten wereldwijd bereikt in 50 landen: 5.974 in Azië, 2.755 in Europa en slechts 1400 in Noord-Amerika.[15]

In juli 2017 meldde de website van de CHAdeMO Association dat het aantal was gegroeid tot meer dan 16.000 wereldwijd geïnstalleerde CHAdeMO-laders, nog steeds voornamelijk in Japan (≈7100 +). Europa had meer dan 4.600, Noord-Amerika meer dan 2.200 en 2000 waren elders gevestigd.[16]

In 2018 overtrof het totale aantal laadpunten in Europa dat van Japan.[17] Vanaf april 2019 waren er wereldwijd ongeveer 25.300 CHAdeMO-oplaadpunten, met het grootste aandeel, 9.200, in Europa, 7.600 in Japan, 3.200 in Noord-Amerika en meer dan 5.300 elders.[18]

In juli 2020 onthulde Nissan de nieuwe 2021 Nissan Ariya op de Amerikaanse markt, en deze zal alleen een CCS-oplaadpoort hebben in plaats van de CHAdeMO-poort die de afgelopen tien jaar op de Nissan Leaf zat. Auto-analisten merkten op dat, met deze beslissing om CHAdeMO-opladen af te schaffen, dit de 'doodsteek' is voor CHAdeMO in de VS en Europa, aangezien alleen de Mitsubishi Outlander plug-in hybride overblijft als de enige nieuwe auto in de VS die CHAdeMO gebruikt. "De plug-oorlogen zijn voorbij. CCS heeft gewonnen. We zullen wat consolidatie zien."[19]

Sneller opladen met gelijkstroom

De meeste elektrische auto's hebben een ingebouwde lader die een gelijkrichter gebruikt om wisselstroom van het elektriciteitsnet om te zetten in gelijkstroom (DC) die geschikt is voor het opladen van het batterijpakket. Tot ca. 18 kW is dit te realiseren met een aansluiting van 3 x 25A bij 240V. Kosten en thermische problemen beperken de hoeveel stroom die de gelijkrichter aankan; voor grotere vermogens is het beter om via een extern laadstation direct gelijkstroom aan de accu te leveren, en dat is waar CHAdeMO in beeld komt.

Voor sneller opladen kunnen hoogvermogenladers op permanente locaties worden gebouwd die zijn voorzien van hoogvermogenaansluitingen op het net. Dergelijke laders worden DCFC, DCQC (DC Fast/Quick Charge genoemd).[20]

CHAdeMO is ontstaan uit het ontwerp van het oplaadsysteem van Tokyo Electric Power Co. TEPCO had tussen 2006 en 2009 talloze EV-infrastructuurprojecten uitgeprobeerd in samenwerking met onder meer Nissan, Mitsubishi en Subaru.[21] Deze proeven resulteerden in de ontwikkeling van gepatenteerde technologie en een specificatie voor spanningen tot 500V / 125A snelladen met de DC-snellaadconnector van het Japan Automobile Research Institute (JARI)[22] die de basis vormt voor het CHAdeMO-protocol.[23] De connector werd gespecificeerd door de Japan Electric Vehicle Standard (JEVS) G105-1993 uit 1993 van de JARI.[24]

CHAdeMO-oplaadaansluiting (links) op een volledig elektrische Nissan Leaf. Een SAE J1772- aansluiting (IEC 62196-2 type 1) wordt ook aan de rechterkant weergegeven.

Behalve het leveren van de laadstroom zorgt de connector ook voor een dataverbinding via het CAN-bus-protocol.[25] Dit voert functies uit zoals een veiligheidsvergrendeling om te voorkomen dat de connector wordt bekrachtigd voordat deze veilig is (vergelijkbaar met SAE J1772 ), het verzenden van batterijgegevens naar het laadstation, inclusief wanneer het laden moet worden gestopt (hoogste batterijpercentage, meestal 80%), doelspanning en totale batterijcapaciteit, en tijdens het opladen hoe het station zijn uitgangsstroom moet variëren.[26]

V2X

Er zijn een aantal situaties waarbij een elektrische auto energie kan terugleveren:

V2L Vehicle-to-load auto levert energie voor gebruik onderweg
V2G Vehicle-to-grid auto levert energie terug aan het net
V2H Vehicle-to-home auto levert energie aan de huisinstallatie
VGI Vehicle-grid-integratie auto laadt of levert energie aan een huisinstallatie
V2X Vehicle-to-X Verzamelnaam voor de eerdere mogelijkheden.

CHAdeMO heeft zijn V2X-protocol in 2014 gepubliceerd en vanaf augustus 2019 blijft CHAdeMO het enige gestandaardiseerde oplaadprotocol dat VGI/V2G definieert waarmee het accupack in auto's in staat is terug te kunnen leveren aan het lichtnet.[27]

V2G technologie geeft de mogelijkheid de autobatterij te gebruiken als opslag van energie en kosten te besparen door het optimaliseren van het energieverbruik en het verstrekken van diensten aan het lichtnet.[28] Sinds 2012 zijn er wereldwijd meerdere V2X-demoprojecten op basis van het CHAdeMO-protocol gaande. Enkele van de recente projecten omvatten UCSD INVENT[29] in de Verenigde Staten, evenals Sciurus en e4Future[30] in het Verenigd Koninkrijk, die worden ondersteund door Innovate UK.

Hoogvermogen opladen

CHAdeMO heeft in mei 2018 zijn protocol voor 400 kW 'ultrasnel' opladen gepubliceerd.[31] Deze CHAdeMO 2.0 levert een 400 kW-vermogen, waardoor de standaard beter kon concurreren met de CCS “ultrasnelle” stations die over de hele wereld worden gebouwd als onderdeel van nieuwe netwerken zoals het IONITY-laadconsortium.[32]

Gebruik

In laadstations

CHAdeMO-type snellaadstations zijn aanvankelijk in groten getale geïnstalleerd door het nutsbedrijf TEPCO in Japan, wat de aanleg van een extra stroomdistributienetwerk vereiste om deze stations van stroom te voorzien.[33] Sindsdien heeft de CHAdeMO-laderinstallatie zijn geografische bereik vergroot en in april 2019 verklaarde de CHAdeMO Association dat er 25.300 CHAdeMO-laders waren geïnstalleerd in 71 landen. Deze omvatten 7600 laadstations in Japan, 9200 in Europa, 3200 in Noord-Amerika en 5310 elders.[34]

CHAdeMO installation base[35]
Land Stations
2017[36] Mei 2015 Maart 2012 Maart 2011
Australië 40[37] 5 1
Oostenrijk 170 29 3
Wit-Rusland 9 2
België 58 39 3
Brazilië 10 2
Bulgarije 20
Chili 7 5 1
Canada ≈290 44 4
Tsjechië 50 10
Denemarken 126 59 3
Estland 148 163 148[38]
Finland 58 33
Frankrijk 350 214 9
Griekenland 1 1
Duitsland 620 113 18
Hong Kong 40 7 11[39]
Hongarije 28 12 1
IJsland 22 13 8
Ierland 80 67 19
Italië 65 14 1
Japan (pub) 5484 980 582
Japan (priv) 70 70
Letland 4 3
Litouwen 182 3
Luxemburg 3 2 1
Mexico 10 2
Nederland 140 495 21
Nieuw-Zeeland 86 2 2
Noorwegen 450 171 16
Portugal 60 18 18
Slowakije 36 19 3 1
Slovenië 52 2 4
Polen 32
Spanje 159 105 6
Sri Lanka 42 25 0
Zweden 205 83 5
Zwitserland 124 57 4
Turkije 1 1 1
VK 869[40] 291 36
Oekraïne 162[41] >6 4
VS 1677[42] 1337 355+[43]

West Coast Electric Highway

De West Coast Electric Highway[44] (WCEH) is een uitgebreid netwerk van DC-snellaadstations voor elektrische voertuigen die elke 25 tot 50 mijl langs Interstate 5 en andere belangrijke wegen in de Pacific Northwest van de Verenigde Staten liggen.

De bouw van de WCEH begon in 2010 met de inzet van CHAdeMO en level 2 laadstations. Vanaf 2014 is een netwerk met duizenden laadstations van niveau 2 en tientallen snelladers op gelijkstroom, waaronder zowel het CCS als CHAdeMO beschikbaar gekomen.

Fabrikanten

Vanaf juli 2019 zijn in totaal 260 gecertificeerde CHAdeMO-laadmodellen geproduceerd door 50 bedrijven[45]

In de begintijd heeft in de Verenigde Staten Aker Wade Power Technologies een licentieovereenkomst gesloten met TEPCO om DC-snelladers voor elektrische voertuigen te produceren en op de markt te brengen.[22] Eaton Corporation heeft een CHAdeMO-compatibele DC-snellader gedemonstreerd waarmee Mitsubishi iMiEV-auto's kunnen worden opgeladen.[46] ECOtality heeft de Blink DC Fast Charger, die is uitgerust met twee CHAdeMO-compatibele oplaadconnectoren voor elektrische voertuigen, in het Blink Network geïmplementeerd.[47] AeroVironment biedt een breed assortiment DC-snelladers, waaronder twee CHAdeMO-gecertificeerde snelladers. De UL-gecertificeerde (2202 en 1741) bidirectionele CHAdeMO-snellader van Princeton Power Systems kan worden gebruikt voor laden en ontladen vanuit de Nissan LEAF, voor zowel netgekoppelde als back-up-stroommodi. De snelladers zijn verkrijgbaar in 10 kW, 15 kW en 30 kW. Fuji Electric Corporation of America heeft een 25 kW CHAdeMO-snellader[48] geïntegreerd met het ChargePoint- netwerk van Coulomb Technologies.[49] ABB produceert 50 kW en 20 kW CHAdeMO-modellen met UL-certificering voor de Amerikaanse markten.[50]

Andromeda Power heeft een mobiele DC CHAdeMO 50 kW oplader.[51]

In Europa waren Evtronic,[52] Schneider-Electric, SGTE Power,[53] CIRCONTROL, ABB,[54] voorheen Epyon,[55] GH EverDrive[56] en Efacec[57] de eerste Europese bedrijven die CHAdeMO-certificering snelladers maakten met het nieuwste CHAdeMO-communicatieprotocol.

Polar Power Inc. heeft mobiele elektrische generatoren ontwikkeld voor het opladen van elektrische auto's.[58]

In Canada ontwerpen en produceren AddÉnergie Technologies[59] en Elmec[60] snellaadstations die zowel CHAdeMO als SAE ondersteunen.

In voertuigen

De optie voor snelladen van CHAdeMO werd gepromoot door Nissan-Renault en werd geaccepteerd bij Japanse autofabrikanten om hun elektrische auto's te laten profiteren van het CHAdeMO-laadnetwerk in Japan. Met meer dan 20 OEM's bleven CHAdeMO-laders in 2018 het grootste aandeel (44%) van de snellaadbare elektrische voertuigen op batterijen (BEV's) ter wereld bedienen.[61] Modellen die CHAdeMO-opladen ondersteunen, zijn onder meer: 

Quick Charge Power uit San Diego is van plan om vanaf 2015 CHAdeMO-retrofits aan te bieden voor de tweede generatie Toyota RAV4 EV en de Mercedes B-Klasse.[63]

Afbeeldingen

  • TEPCO-voetstuk voor snel opladen
    TEPCO-voetstuk voor snel opladen
  • Een laadstation in Quebec, met een AddÉnergie Technologies 50 kW CHAdeMO / CCS Combo DC-snellader en een L2 EVSE.
    Een laadstation in Quebec, met een AddÉnergie Technologies 50 kW CHAdeMO / CCS Combo DC-snellader en een L2 EVSE.
  • Voorbeeld multistandaard oplader
    Voorbeeld multistandaard oplader
  • multistandaard lader
    multistandaard lader
  • CHAdeMO-stekker
    CHAdeMO-stekker
Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Chademo op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. ↑ http://www.fveaa.org/fb/Level3Charging_279.pdf
  2. ↑ CHAdeMO releases the latest version of the protocol enabling up to 400KW. Gearchiveerd op 23 mei 2020. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  3. ↑ (en) Protocol Development – Chademo Association. Geraadpleegd op 31 juli 2019.
  4. ↑ (en) CHAdeMO to jointly develop next-gen Ultra-Fast Charging Standard with China. Chademo Association. Gearchiveerd op 15 mei 2019. Geraadpleegd op 31 juli 2019.
  5. ↑ a b TEPCO (2010-03-15). General Outline of "CHAdeMO Association". Persbericht. Geraadpleegd op 2010-05-13.
  6. ↑ "DC fast-charging in east, west coast corridors done, say VW, BMW", Green Car Reports, 14 september 2016. Geraadpleegd op 20 april 2019.
  7. ↑ (en) eNovates. Chademo Association. Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  8. ↑ (en) The Future of Vehicle to Grid EV charging | Electric Nation. Geraadpleegd op 14 januari 2021.
  9. ↑ TEPCO (2010-03-15). Establishment of CHAdeMO Association. Persbericht. Geraadpleegd op 2010-05-13.
  10. ↑ Chuck Squatriglia (16 maart 2010). Let's Have Tea While Charging Our EV. Autopia
  11. ↑ (en) History & Timeline – Chademo Association. Gearchiveerd op 16 april 2021. Geraadpleegd op 31 juli 2019.
  12. ↑ EUR-Lex - 52013PC0018 - EN - EUR-Lex. eur-lex.europa.eu. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  13. ↑ (en) (28 oktober 2014). Directive 2014/94/EU of the European Parliament and of the Council of 22 October 2014 on the deployment of alternative fuels infrastructure Text with EEA relevance OJ L (32014L0094).
  14. ↑ Eickelmann, Jens (2017). Driving Force Electromobility. Phoenix Contact E-Mobility GmbH, Schieder, Germany, pp. 105. EMO03-17.000.L6
  15. ↑ CHAdeMO : History & Timeline. Gearchiveerd op 16 april 2021. Geraadpleegd op 20 april 2019.
  16. ↑ CHAdeMO official website. Geraadpleegd op 27 april 2016.
  17. ↑ (en) CHAdeMO crossed the global 20k mark with Europe leading in installation. Chademo Association. Gearchiveerd op 27 februari 2021. Geraadpleegd op 31 juli 2019.
  18. ↑ CHAdeMO Association & Protocol. CHAdeMO Brochure (April 2019).
  19. ↑ Nissan Takes on Tesla, E for Electric, at 7:27, 19 July 2020, accessed 21 July 2020.
  20. ↑ Dhawad, Kushal (June 2017). Charging connectors for Electric Vehicles at charging stations. International Journal of Recent Engineering Research and Development (IJRERD) 02 (6): 35–38.
  21. ↑ Tillemann, Levi (2015). The Great Race: The Global Quest for the Car of the Future. Simon & Schuster, New York, NY 10020, 131–133. ISBN 978-1-4767-7349-0.
  22. ↑ a b Tokyo Electric Power Licenses Aker Wade to Build Level III DC Fast Chargers. Green Car Congress (15 januari 2010). Geraadpleegd op 13 april 2010.
  23. ↑ Exclusive interview with the CEO of Aker Wade: "Standardisation is the key". cars21.com (29 april 2010). Gearchiveerd op 12 juli 2018. Geraadpleegd op 13 mei 2010.
  24. ↑ Nissan (2010-05-21). Nissan Introduces Quick EV Charger. Gearchiveerd op 24 mei 2010. Persbericht. Geraadpleegd op 2010-05-21.
  25. ↑ Technology Overview – Chademo Association. Gearchiveerd op 16 april 2021. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  26. ↑ Takafumi Anegawa, Safety Design of CHAdeMO Quick Charger and its impact on Power Grid. TEPCO (1 december 2010). Gearchiveerd op 10 juli 2011. Geraadpleegd op 25 januari 2011.
  27. ↑ (en) V2G report published identifying 50 projects around the world. Chademo Association. Gearchiveerd op 22 januari 2021. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  28. ↑ (en) V2X – Chademo Association. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  29. ↑ (en) UC SAN DIEGO EXPANDS TRITON RIDES PROGRAM WITH VEHICLE-TO-GRID SERVICE FROM NUVVE. NUVVE Corp (30 oktober 2018). Gearchiveerd op 21 augustus 2019. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  30. ↑ e4Future V2G - National Centre for Energy Systems Integration - Newcastle University. www.ncl.ac.uk. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  31. ↑ (en) CHAdeMO releases the latest version of the protocol enabling up to 400KW. Chademo Association. Gearchiveerd op 23 mei 2020. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  32. ↑ CHAdeMO is pushing for faster electric vehicle charging with new 400 kW protocol (15 juni 2018).
  33. ↑ (de) André P. Slowak (27 juni 2012). Die Durchsetzung von Schnittstellen in der Standardsetzung: Fallbeispiel Ladesystem Elektromobilität. Fzid Discussion Papers: 29 (Universität Hohenheim, Forschungszentrum Innovation und Dienstleistung). ISSN: 1868-0720. Gearchiveerd van origineel op 23 oktober 2015. Geraadpleegd op 19 juli 2012. “Die deutsche Industrie greift auf das herkömmliche Stromverteilernetz zurück. Tepco hingegen hat für CHAdeMO ein eigenes Verteilernetz aufgebaut.”.
  34. ↑ (en) Chademo Association – EV Fast Charging Organisation. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  35. ↑ (de) André P. Slowak (27 juni 2012). Die Durchsetzung von Schnittstellen in der Standardsetzung: Fallbeispiel Ladesystem Elektromobilität. Fzid Discussion Papers: 36 (Universität Hohenheim, Forschungszentrum Innovation und Dienstleistung). ISSN: 1868-0720. Gearchiveerd van origineel op 23 oktober 2015. Geraadpleegd op 19 juli 2012. “Tabelle 8: Installierte Basis CHAdeMO (Stand: Juni 2012) Datenquellen: CHAdeMO (2011, 2012a, 2012b).”.
  36. ↑ Stromtankstellen Statistik | GoingElectric.de. goingelectric.de. Geraadpleegd op 17 december 2017.
  37. ↑ PlugShare - EV Charging Stations Map.
  38. ↑ Euroopa Liit tahab kehtestada Eestile sobimatut elektriauto kiirlaadija standardit (24 januari 2013).
  39. ↑ Promotion of Electric Vehicles in Hong Kong | Environmental Protection Department.
  40. ↑ (en) "Map of charging points for electric car drivers in UK: Zap-Map", Zap-Map. Geraadpleegd op 24 januari 2018.
  41. ↑ Autoenterprise EV Charge Network. Gearchiveerd op 25 februari 2021. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  42. ↑ (en) "2017 Update: Geographic Distribution of DC Fast Chargers | PlugInSites - EV Charging Stations", PlugInSites - EV Charging Stations, 12 september 2017. Geraadpleegd op 17 december 2017.
  43. ↑ Alternative Fuels Data Center: Alternative Fueling Station Locator.
  44. ↑ West Coast Green Highway: West Coast Electric Highway.
  45. ↑ https://www.chademo.com/wp2016/wp-content/uploads/2019/06/2019%20CHAdeMO_Brochure_web_corrected%2025%20June.pdf
  46. ↑ Eaton Corporation (2010-07-20). Eaton Charging Stations Showcase Electric Vehicle Infrastructure at Plug-In 2010 (gearchiveerd). Gearchiveerd op 23 oktober 2018. Persbericht. Geraadpleegd op 2010-09-29.
  47. ↑ Blink EVSE Products. ECOtality (2 juli 2013). Geraadpleegd op 2 juli 2013.
  48. ↑ DC Quick Charger For Electric Vehicles. Fuji Electric (6 maart 2012). Geraadpleegd op 17 mei 2012.
  49. ↑ Fuji Electric & Coulomb Technologies (2012-05-01). Fuji Electric Announces Agreement With Coulomb Technologies. Persbericht. Geraadpleegd op 2012-05-17.
  50. ↑ (en) EV Charging | Electric Vehicle Chargers | ABB. new.abb.com. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  51. ↑ Andromeda Power (ORCA Mobile). Andromeda Power Corporation (3 april 2012). Geraadpleegd op 3 april 2012.
  52. ↑ Evtronic (2010-07-02). Evtronic make fast chargers compliant with CHAdeMO communication protocol (gearchiveerd). Gearchiveerd op 10 juli 2011. Persbericht. Geraadpleegd op 2010-07-02.
  53. ↑ SGTE Power (2010-07-13). SGTE Power makes CHAdeMO EV Quick Chargers. Persbericht. Geraadpleegd op 2010-07-13.
  54. ↑ Electric vehicle charging | ABB. web.archive.org (10 januari 2014). Gearchiveerd op 10 januari 2014. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  55. ↑ Epyon (2010-04-15). Epyon Joins International Group for Fast Charging Standard (gearchiveerd). Gearchiveerd op 4 januari 2014. Persbericht. Geraadpleegd op 2010-05-13.
  56. ↑ (en) everflash | GH EverDrive EV Charging Solutions. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  57. ↑ (en) Electric Mobility | The world keeps changing and moving. Electric Mobility. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  58. ↑ Mobile Rapid Battery Charging for Electric Car Applications (7 juli 2010).
  59. ↑ (en) Welcome to AddÉnergie - Charging solutions. AddÉnergie - Recharge pour Véhicules Électriques. Gearchiveerd op 26 januari 2021. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  60. ↑ https://www.elmec.ca
  61. ↑ (en) CHAdeMO vehicle stats. Chademo Association. Gearchiveerd op 27 februari 2021. Geraadpleegd op 21 augustus 2019.
  62. ↑ a b CHAdeMO Adapter. Gearchiveerd op 13 augustus 2019. Geraadpleegd op 9 januari 2021.
  63. ↑ One Year On: My Life with the Toyota Rav4 EV Electric Car (Part 2 of 3) (30 mei 2014). Gearchiveerd op 18 november 2017. Geraadpleegd op 9 januari 2021.