152 mm haubica wz. 1943 (D-1) : Historia powstania, Użycie, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

152 mm haubica wz. 1943 (D-1)

152-мм гаубица образца 1943 года

Dane podstawowe

Państwo

ZSRR

Rodzaj

haubica

Historia

Prototypy

1943

Produkcja seryjna

1943–1949

Wyprodukowano

2827

Dane taktyczno-techniczne

Kaliber

152,4 mm

Długość lufy

4,21 m (28 kalibrów)

Donośność

12 400 – 16 000 m

Prędkość pocz. pocisku

508 m/s

Masa

3 600 kg (na stanowisku bojowym)
3 640 kg (marszowa)

Kąt ostrzału

-3º do +63,3º (w pionie)
35° (w poziomie)

Jednostka ognia

Amunicja:
pociski odłamkowo-burzące: 40 kg
pociski przeciwpancerne: 49 kg

Szybkostrzelność

ok. 4 strz./min.

Obsługa

8 osób

Multimedia w Wikimedia Commons

152 mm haubica HB-43 D-1 (Haubica wz. 43 kal. 152 mm, ros. 152-мм гаубица образца 1943 года, Д-1) – radziecka haubica opracowana w 1943 przez biuro konstrukcyjne generała porucznika Fiodora F. Pietrowa.

Historia powstania

Haubica została opracowana na podstawie wcześniejszej konstrukcji Pietrowa, haubicy M-10 z 1938, dzięki czemu można było przy jej budowie wykorzystać elementy produkowane już wcześniej. Jednak nowa konstrukcja była znacznie lżejsza, co zwiększyło jej manewrowość, natomiast zastosowanie elementów z poprzedniej konstrukcji umożliwiło prawie natychmiastowe rozpoczęcie produkcji seryjnej.

Użycie

Haubica HB-43 D-1 została wprowadzona do uzbrojenia radzieckich jednostek artylerii korpuśnej i armijnej oraz do artylerii odwodu naczelnego dowództwa, gdzie zastąpiła używaną haubicoarmatę MŁ-20 wz. 1937 kal. 152 mm. Została ona użyta w działaniach bojowych już w 1944, gdzie potwierdziła swoją przydatność na polu walki.

W te haubice były wyposażone również jednostki artylerii Wojska Polskiego (1 maja 1945 w Wojsku Polskim znajdowały się 34 haubice) w którego uzbrojeniu znajdowała się przez około 45 lat^[1], jak również wojska państw należących do Układu Warszawskiego. Jako ciągnik holowniczy służył samochód Star 266^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej s. 55

Bibliografia

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.

Artyleria Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej

Działa piechoty	45 mm wz. 29 76 mm wz. 13 76 mm wz. 27 76 mm wz. 43
Armaty górskie	76 mm wz. 09 76 mm wz. 38
Armaty przeciwpancerne	37 mm wz. 30 37 mm CzK-M1 45 mm wz. 32 45 mm wz. 37 45 mm wz. 42 57 mm ZiS-2 85 mm D-44 100 mm BS-3
Artyleria dywizyjna	76 mm wz. 02/30 76 mm wz. 33 76 mm F-22 76 mm USW 76 mm ZiS-3 85 mm U-10 107 mm M-60 122 mm wz. 09/37 122 mm wz. 10/30 122 mm M-30
Artyleria korpuśna i armijna	107 mm wz. 10/30 122 mm wz. 31 122 mm A-19 152 mm wz. 09/30 152 mm wz. 10/37 152 mm M-10 152 mm D-1 152 mm wz. 10/30 152 mm wz. 10/34 152 mm MŁ-20
Artyleria ciężka	152 mm Br-2 203 mm wz. 29 203 mm B-4 203 mm B-4M 210 mm Br-17 280 mm wz. 39 305 mm Br-18
Armaty przeciwlotnicze	25 mm 72-K 25 mm 94-KM 37 mm 61-K 76 mm wz. 14/15 76 mm wz. 31 76 mm wz. 38 85 mm 52-K
Moździerze	82 mm wz. 37 107 mm wz. 38 120 mm wz. 38 120 mm wz. 43 Ampułomiot
Artyleria kolejowa	130 mm B-57 152 mm B-64 180 mm TM-1-180 305 mm TM-2-12 305 mm TM-3-12 356 mm TM-1-14
Artyleria forteczna	76 mm wz. 1902/30 Ł-17 DOT-4