Anastazy (antypapież)

Anastazy III
Anastazy Bibliotekarz
antypapież
Data urodzenia	810
Data śmierci	879
Antypapież
Okres sprawowania	855
Kardynał od św. Marka
Okres sprawowania	847-855

Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	847 Leon IV
Pontyfikat	855

Anastazy Bibliotekarz, Anastazy III (ur. ok. 810, zm. ok. 879) – antypapież w okresie od sierpnia do września 855 roku^[1].

Życiorys

Był kuzynem biskupa Orte Arseniusza^[1]. W 847 roku został mianowany kardynałem-prezbiterem, przez papieża Leona IV^[2]. Skonfliktowany z papieżem, zyskał poparcie u cesarza Ludwika II, a większość czasu spędzał w Akwilei, odmawiając powrotu^[1]. Został więc ekskomunikowany (850), a potem dwukrotnie obłożony anatemą (853)^[1].

Po śmierci papieża Leona IV, ale przed intronizacją Benedykta III, stronnictwo cesarskie osadziło na tronie papieskim Anastazego^[1]. Zajął siłą Lateran, a także uwięził i torturował Benedykta III^[2]. Jednak w wyniku dezaprobaty ludu rzymskiego i niechęci kleru, po dwóch dniach zmuszony był ustąpić^[2]. W wyniku pojednania z prawowitym papieżem Benedyktem, odstąpiono od represji wobec Anastazego – został jedynie sprowadzony do stanu świeckiego i umieszczony w klasztorze^[1].

W latach pontyfikatu Mikołaja I, Anastazy został opatem klasztoru Santa Maria in Trastevere, a w 14 grudnia 867 zdjęto z niego kary kościelne^[1]. Hadrian II mianował go bibliotekarzem i kanclerzem Kościoła rzymskiego; funkcje te pełnił do śmierci^[1].

W 868 r. został powtórnie ekskomunikowany z powodu oskarżeń o współudział w zbrodni swego przyrodniego brata Eleuteriusza, który zgwałcił i zamordował córkę Hadriana II, a potem zamordował także jej matkę. Anastazego oczyszczono jednak z zarzutów i był później delegatem Stolicy Apostolskiej na Sobór konstantynopolitański IV^[1].

Niekiedy jest uważany za jednego ze współautorów Liber Pontificalis^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 150-151. ISBN 83-06-02633-0.
↑ ^a ^b ^c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 53-54. ISBN 83-7006-437-X.

Bibliografia

"Poczet papieży" Michał Gryczyński
Anastasius Bibliothecarius. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).

Antypapieże według Kościoła katolickiego

III wiek	Hipolit Rzymski Nowacjan
IV wiek	Feliks II Ursyn
V wiek	Eulaliusz Wawrzyniec
VI wiek	Dioskuros
VII wiek	Teodor Paschalis
VIII wiek	Konstantyn II Filip
IX wiek	Jan VIII Anastazy III
X wiek	Krzysztof Donus II (domniemany antypapież) Bonifacy VII Jan XVI
XI wiek	Grzegorz VI Benedykt X Honoriusz II Klemens III
XII wiek	Teodoryk Albert Sylwester IV Grzegorz VIII Celestyn II^[A] Anaklet II Wiktor IV Wiktor IV Paschalis III Kalikst III Innocenty III
XIV wiek	Mikołaj V Klemens VII Benedykt XIII
XV wiek	Aleksander V Jan XXIII Klemens VIII Feliks V

↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”

Kontrola autorytatywna (osoba):