Armando Diaz

Ten artykuł dotyczy włoskiego wojskowego. Zobacz też: Armando Díaz – kubański bokser.
Armando Diaz
Ilustracja
Marszałek Włoch Marszałek Włoch
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1861
Neapol

Data i miejsce śmierci

29 lutego 1928
Rzym

Przebieg służby
Lata służby

1884–1924

Siły zbrojne

Regio Esercito

Główne wojny i bitwy

wojna włosko-turecka,
I wojna światowa

Odznaczenia
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Wielki Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Order Sabaudzki Wojskowy I Klasy Order Sabaudzki Wojskowy II Klasy Order Sabaudzki Wojskowy III Klasy Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Zasługi Wojennej nadany dwukrotnie (Królestwo Włoch) Srebrny Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki Orderu San Marino Krzyż Wielki Orderu Avis (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja) Medal Wojskowy (Francja) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Krzyż Wielki Orderu Daniły I (Czarnogóra) Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania) Order Krzyża Wolności za służbę wojskową (Estonia) Order Michała Walecznego I klasy (Rumunia) Order Chryzantemy (Japonia) Komandor Orderu Smoka Annamu Komandor Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy)

Armando Diaz (ur. 5 grudnia 1861 w Neapolu, zm. 29 lutego 1928 w Rzymie) – marszałek Włoch.

Życiorys

Uczestnik I wojny światowej. Po klęsce w bitwie pod Caporetto mianowany głównodowodzącym wojsk włoskich w miejsce skompromitowanego generała Luigiego Cadorny. Wojska pod jego dowództwem zatrzymały kolejną ofensywę Austriaków nad Piawą w czerwcu 1918 roku, co było przełomem na froncie włoskim. Pod Vittorio Veneto oddziały pod dowództwem generała Diaza odniosły ostateczne zwycięstwo nad Austriakami, co zmusiło ich do proszenia o rozejm. Za zasługi na froncie w 1921 roku został nagrodzony tytułem „Księcia Vittorio”, a w 1924 roku mianowany marszałkiem Włoch.

Odznaczenia

Został odznaczony m.in. Orderem Sabaudzkim Wojskowym I, III i IV klasy[1].

13 marca 1925 roku prezydent Polski na wniosek ministra spraw wojskowych i na mocy uchwały kapituły nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari nr 16[2].

Przypisy

  1. ↑ Le onorificenze della Repubblica Italiana [online], www.quirinale.it [dostęp 2022-11-07] .
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 215.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • p
  • d
  • e
Pierwsi Marszałkowie Imperium
Marszałkowie
Marszałkowie lotnictwa
Wielcy admirałowie
  • Paolo Thaon di Revel

  • p
  • d
  • e
Rząd Benito Mussoliniego (1922–1943)
W dniu powstania
  • Benito Mussolini(a) (PNF)
  • Gabriello Carnazza (PDSI/PNF)
  • Vincenzo Tangorra (PPI)
  • Stefano Cavazzoni (PPI)
  • Giuseppe De Capitani d'Arzago (PLI)
  • Teofilo Rossi (PLI)
  • Aldo Oviglio (PNF)
  • Armando Diaz (bezp.)
  • Paolo Thaon di Revel (bezp.)
  • Giovanni Gentile (bezp.)
  • Luigi Federzoni (ANI/PNF)
  • Alberto De Stefani (PNF)
  • Giovanni Antonio Colonna di Cesarò (PDSI)
  • Giovanni Giurati (PNF)
Późniejsi członkowie rządu
  • Dino Grandi (PNF)
  • Galeazzo Ciano (PNF)
  • Gino Sarrocchi (PNF)
  • Giovanni Giurati (PNF)
  • Michele Bianchi (PNF)
  • Araldo di Crollalanza (PNF)
  • Luigi Razza (PNF)
  • Giuseppe Cobolli Gigli (PNF)
  • Adelchi Serena (PNF)
  • Giuseppe Gorla (PNF)
  • Zenone Benini (PNF)
  • Alfredo Rocco (PNF)
  • Antonino Di Giorgio (PNF)
  • Pietro Gazzera (PNF)
  • Giuseppe Sirianni (PNF)
  • Alessandro Casati (PNF)
  • Pietro Fedele (PNF)
  • Giuseppe Belluzzo (PNF)
  • Pietro Lanza di Scalea (PNF)
  • Emilio De Bono (PNF)
  • Alessandro Lessona (PNF)
  • Giuseppe Volpi (PNF)
  • Antonio Mosconi (PNF)
  • Guido Jung (PNF)
  • Paolo Thaon di Revel (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Orso Mario Corbino (PLI)
  • Cesare Nava (PNF)
  • Alessandro Martelli (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Umberto Puppini (PNF)
  • Antonio Stefano Benni (PNF)
  • Giovanni Host-Venturi (PNF)
  • Vittorio Cini (PNF)
  • Giuseppe Peverelli (PNF)
  • Italo Balbo (PNF)
  • Giuseppe Bottai (PNF)
  • Ferruccio Lantini (PNF)
  • Renato Ricci (PNF)
  • Carlo Tiengo (PNF)
  • Tullio Cianetti (PNF)
  • Giacomo Acerbo (PNF)
  • Edmondo Rossoni (PNF)
  • Giuseppe Tassinari (PNF)
  • Carlo Pareschi (PNF)
  • Balbino Giuliano (PNF)
  • Francesco Ercole (PNF)
  • Cesare Maria De Vecchi (PNF)
  • Carlo Alberto Biggini (PNF)
  • Pietro De Francisci (PNF)
  • Arrigo Solmi (PNF)
  • Dino Grandi (PNF)
  • Alfredo De Marsico (PNF)
  • Dino Alfieri (PNF)
  • Alessandro Lessona (PNF)
  • Attilio Teruzzi (PNF)
  • Alessandro Pavolini (PNF)
  • Gaetano Polverelli (PNF)
  • Achille Starace (PNF)
  • Ettore Muti (PNF)
  • Aldo Vidussoni (PNF)
  • Carlo Scorza (PNF)
  • Felice Guarnieri (PNF)
  • Raffaello Riccardi (PNF)
  • Oreste Bonomi (PNF)
  • Carlo Favagrossa (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Giovanni Giurati (PNF)

  • (a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943
    pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3892494
  • Britannica: biography/Armando-Diaz
  • Treccani: armando-diaz
  • Universalis: armando-diaz
  • NE.se: armando-diaz
  • VLE: armando-diaz
  • Catalana: 0022401
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 14950