Benedykt Józef Labre

Święty
Benedykt Józef Labre OFS

Benoît Joseph Labre

wyznawca
Portret św. Benedykta pędzla A. Cavallucci w Museum of Fine Arts w Bostonie
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1748 Amettes
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1783 Rzym
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1861 (?) przez Piusa IX
Kanonizacja	8 grudnia 1881 przez Leona XIII
Wspomnienie	16 kwietnia
Multimedia w Wikimedia Commons

Benedykt Józef Labre, wł. Benedetto Giuseppe Labre, właśc. fr. Benoît Joseph Labre (ur. 26 marca 1748 w Amettes we Francji, zm. 16 kwietnia 1783 w Rzymie) – wyznawca, pielgrzym Boży, tercjarz franciszkański, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

Urodził się w wielodzietnej rodzinie, jako syn wieśniaków. Jego rodzice, Anne-Barba Grandsire i Jean-Baptiste Labre, należeli do klasy średniej, ale stać ich było na edukację potomstwa. Benedykt był najstarszym z piętnaściorga dzieci. Uczył się najpierw w miejscowej szkole parafialnej. W wieku 12 lat jego dalszą edukacją i wychowaniem zajął się stryj-ksiądz Józef Labre, rektor kościoła w Eri. Benedykt prowadząc życie pełne modlitwy, chciał wstąpić do zakonu. Kolejno odmówili mu kartuzi i trapiści, a cystersi do których wstąpił w 1769, uznali, że jest „zbyt mało święty, a zbyt wiele roztargniony”^[1]. W swoich dalszych poszukiwaniach Benedykt udał się do Rzymu (1770). Będąc w Asyżu, wstąpił do III Zakonu św. Franciszka. W trakcie podróży będąc w Chieri, podczas jednej z modlitw usłyszał głos:

Od tej pory pielgrzymował z Pismem Świętym, brewiarzem, różańcem i książką O naśladowaniu Chrystusa przemierzając wiele krajów (Włochy, Francję, Hiszpanię, Szwajcarię i Niemcy), obierając za główny cel wędrówki sanktuaria maryjne. Dał się przy tym poznać z dobroci, miłości i modlitwy.

W 1777 roku powrócił do Rzymu i zamieszkał w ruinach Koloseum. Jednemu z rzymskich malarzy jego twarz posłużyła do namalowania oblicza Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy. W Wiecznym Mieście spędził ostatnie 6 lat życia^[2]. Znaleziono go wyczerpanego na schodach kościoła Matki Bożej ai Monti w Wielką Środę 16 kwietnia 1783 roku. Zmarł w komórce rzeźnika tego samego dnia mając 35 lat. Został pochowany w tymże kościele i tu znajdują się do dnia dzisiejszego jego relikwie.

Kult

Biografię Benedykta napisał i opublikował w 1784 roku jego spowiednik ksiądz Marconi, profesor Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie. Zawierała 136 opisów cudownych uzdrowień, które zdarzyły się przy grobie Benedykta w pierwszych miesiącach po jego śmierci.

Został beatyfikowany przez Piusa IX w 1861^[3], a kanonizowany w 20 lat później (1881) przez Leona XIII. Obu aktów kościelnych dokonali papieże, będący również tercjarzami franciszkańskimi.

Wspomnienie liturgiczne św. Benedykta Labre obchodzone jest w dzienną rocznicę jego śmierci.

Zobacz też

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy

Bibliografia

• Św. Benedykt Józef Labre (1748-1783) na franciszkanie.pl [opublikowano: 2010-04-16 ]
• Święty Benedykt Józef Labre, wyznawca na brewiarz.katolik.pl
• St. Benedict Joseph Labre – Catholic Encyclopedia (ang.)