Bisfenol A

Bisfenol A
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan
Inne nazwy i oznaczenia
bisfenol A, BPA, p,p′-BPA dian, 4,4′-dihydroksy-2,2-difenylopropan, 2,2-bis(p-hydroksyfenylo)propan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C15H16O2

Masa molowa

228,29 g/mol

Wygląd

białe płatki o zapachu podobnym do fenolu[1]

Identyfikacja
Numer CAS

80-05-7

PubChem

6623

DrugBank

DBDB06973

SMILES
CC(c2ccc(O)cc2)(C)c1ccc(O)cc1
InChI
InChI=1S/C15H16O2/c1-15(2,11-3-7-13(16)8-4-11)12-5-9-14(17)10-6-12/h3-10,16-17H,1-2H3
InChIKey
IISBACLAFKSPIT-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
1,2 g/cm³[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
0,30 g/kg (25 °C)[2]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w kwasie octowym, dobrze w etanolu, eterze dietylowym, benzenie, zasadach[2]
Temperatura topnienia

155 °C[1]
160 °C[2]

Temperatura wrzenia

220 °C (5 hPa)[2][1]
360 °C[1]

logP

3,32[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-10-19]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3]
Zagrożenie dla zdrowia Działanie żrące Wykrzyknik Środowisko
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H317, H318, H335, H360F, H411[1]

Zwroty P

P273, P280, P302+P352, P305+P351+P338, P403+P233, P501[1]

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[4]
1
3
0
 
Temperatura zapłonu

227 °C (zamknięty tygiel)[1]

Temperatura samozapłonu

510 °C[1]

Numer RTECS

SL6300000

Dawka śmiertelna

LD50 3250 mg/kg (szczur, doustnie)[1]

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Bisfenol A (BPA) – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, stosowany do produkcji tworzyw sztucznych.

Właściwości

Wpływ na zdrowie

Istnieją przypuszczenia, że bisfenol A może być przyczyną niektórych chorób[5][6][7]. Amerykańskie koncerny przemysłu tworzyw sztucznych postanowiły wycofać BPA z procesu produkcji opakowań do przechowywania żywności, a rząd Stanów Zjednoczonych zadeklarował zmiany w ustawie o bezpieczeństwie żywności, które zagwarantują całkowite wyeliminowanie wszelkich produktów zawierających BPA, które mogłyby szkodzić konsumentom do czasu, gdy badania wykażą niekancerogenny wpływ BPA na człowieka[8].

Otrzymywanie

Bisfenol A po raz pierwszy został otrzymany przez rosyjskiego chemika Aleksandra Dianina (1851–1918) w 1891[9]. W metodzie Dianina bisfenol A jest produktem kondensacji acetonu (stąd symbol „A” w nazwie związku) i dwóch cząsteczek fenolu. Reakcja jest katalizowana przez kwasy, np. HCl lub żywicę jonowymienną zawierającą silnie kwasowe grupy sulfonowe (RSO
3
H
).

Reakcję prowadzi się zazwyczaj w obecności dużego nadmiaru fenolu. Jedynym produktem ubocznym reakcji głównej jest woda, jednak w wyniku reakcji równoległych i następczych tworzą się także inne związki, przede wszystkim izomer bisfenolu A – 2-(2-hydroksyfenylo)-2-(4-hydroksyfenylo)propan (tzw. o,p′-BPA) oraz dimery izopropenylofenoli[10]. Analogicznej reakcji ulega wiele innych ketonów.

Zastosowanie

Produkcja tworzyw sztucznych:

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k 4,4′-Isopropylidenediphenol, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 13980 [dostęp 2017-10-19]  (niem. • ang.).
  2. a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-56, 5-141, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  3. Bisfenol A, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-10-19]  (ang.).
  4. Bisfenol A (nr 442840) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2017-10-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. LizaL. Gross LizaL., The Toxic Origins of Disease, „PLOS Biology”, 5 (7), 2007, e193, DOI: 10.1371/journal.pbio.0050193, PMID: 17594178 .
  6. John PetersonJ.P. Myers John PetersonJ.P. i inni, Why Public Health Agencies Cannot Depend on Good Laboratory Practices as a Criterion for Selecting Data: The Case of Bisphenol A, „Environmental Health Perspectives”, 17 (3), 2009, s. 309–315, DOI: 10.1289/ehp.0800173, PMID: 19337501 .
  7. L.N.L.N. Vandenberg L.N.L.N. i inni, Human exposure to bisphenol A (BPA), „Reproductive Toxicology”, 24 (2), 2007, s. 139–177, DOI: 10.1016/j.reprotox.2007.07.010, PMID: 17825522 .
  8. DeniseD. Grady DeniseD., In Feast of Data on BPA Plastic, No Final Answer [online], The New York Times, 6 września 2010 [dostęp 2011-06-24]  (ang.).
  9. A.P.A.P. Dianin A.P.A.P., „Журнал Русского физико-химического общества”, 23, 1891, s. 492, ISSN 0372-9877 .
  10. KamilK. Kulesza KamilK. i inni, Wybrane aspekty zastosowania reakcji izomeryzacji w technologii bisfenolu A, „Przemysł Chemiczny”, 6, 2009, s. 678–681 .
  11. Polycarbonate Plastics and Bisphenol A Release [online], American Chemistry Council [dostęp 2016-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-19]  (ang.).
  12. Żywica epoksydowa EPIDIAN 5 [online], PERFEKT [dostęp 2016-05-10] .
  13. Epoxy Resin Can Coatings and Bisphenol A Safety Information [online], American Chemistry Council [dostęp 2016-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-20]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Elizabeth Salter Bisphenol A. A Known Endocrine Disruptor. A WWF European Toxics Programme Report WWF-UK, 2000
  • Bisphenol A (BPA) Information & Resources (ang.)
Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • LCCN: sh2005000932
  • GND: 4469502-0
  • NKC: ph534672
  • J9U: 987007539978505171
  • Britannica: science/bisphenol-A
  • Universalis: bisphenol-a
  • SNL: bisfenol_A
  • DSDE: bisfenol_A