Bitwa pod Alcácer-Quibir : Zobacz też Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Alcácer-Quibir

Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Alcárer-Quibir

wojna portugalsko-marokańska 1578

rycina przedstawiająca bitwę

Czas

4 sierpnia 1578

Miejsce

Al-Kasr al-Kabir, Maroko

Terytorium

Maroko

Wynik

zwycięstwo wojsk marokańskich

Strony konfliktu

Portugalia

Maroko

Dowódcy

Sebastian I

Abd Al-Malik

Siły

23 tys. Portugalczyków,
3 tys. – 6 tys. sprzymierzonych,
40 dział

40 tys.,
34 działa

Straty

9 tys. zabitych,
16 tys. jeńców

1,5 tys. zabitych

Położenie na mapie Maroka

35°01′00,1200″N 5°54′00,0000″W/35,016700 -5,900000

Bitwa pod Alcácer-Quibir (Alcazarquivir, Al-Kasr al-Kabir) – bitwa trzech króli, która miała miejsce 4 sierpnia 1578 roku pomiędzy koalicją króla Portugalii Sebastiana i pretendenta do marokańskiego tronu w Fezie Abu Abdullaha Muhammada II a ówczesnym władcą Fezu i całego Maroka – sułtanem Abu Marwanem Abd al-Malikiem I z dynastii Saadytów.

Był to początek a zarazem zmierzch śmiałych krucjat antymuzułmańskich podjętych przez Sebastiana wbrew przestrogom króla Hiszpanii Filipa II i papieża Grzegorza XIII.

Koalicja poniosła druzgocącą klęskę. Zginęło 8 tys. żołnierzy portugalskich, a blisko 15 tys. trafiło do marokańskiej niewoli. Zmusiło to Portugalię do wykupu jeńców wojennych za niebotyczną sumę, co nieomal doprowadziło do bankructwa skarb państwa.

Wszyscy trzej głównodowodzący władcy polegli w bitwie, a ciała króla Sebastiana nigdy nie odnaleziono, co dało podstawy do powstania mesjanistycznego ruchu sebastianizmu.