Bromocyjan

Bromocyjan
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
cyjanobroman
Inne nazwy i oznaczenia
Campilit, UN1889, CB
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

BrCN

Masa molowa

105,92 g/mol

Wygląd

bezbarwne kryształy[1] o intensywnej woni[2]

Identyfikacja
Numer CAS

506-68-3

PubChem

10476

InChI
InChI=1S/CBrN/c2-1-3
InChIKey
ATDGTVJJHBUTRL-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
2,06 g/cm³[2]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
powolny rozkład[2]
Temperatura topnienia

50–53 °C[1][2][3]

Temperatura wrzenia

61–62 °C[3][2][1]

logP

0,85

Napięcie powierzchniowe

27,26 g/s2 (55 °C)[2]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Działanie żrące Czaszka i skrzyżowane piszczele Środowisko
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H300, H310, H314, H330, H410

Zwroty P

P260, P264, P273, P280, P284, P302+P350

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Silnie toksyczny Groźny dla środowiska
Silnie
toksyczny
(T+) 		Groźny dla
środowiska
(N)
Zwroty R

R26/27/28, R32, R50/53

Zwroty S

S7, S28, S29, S45, S60, S61

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[2]
0
4
1
 
Numer RTECS

GT2100000

Podobne związki
Podobne związki

cyjanowodór, chlorocyjan

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Bromocyjan – nieorganiczny związek chemiczny z grupy pseudohalogenów. Stosowany w czasie I wojny światowej jako bojowy środek trujący. Współcześnie używa się go jako odczynnik do sekwencjonowania peptydów poprzez selektywne zrywanie wiązań peptydowych powstałych z udziałem grup karboksylowych (C-koniec) metioniny[4].

Związek ten jest bardzo reaktywny i nietrwały. W wodzie hydrolizuje powoli (szybciej w roztworach alkalicznych). Podczas przechowywania polimeryzuje tworząc produkt nietoksyczny.

Otrzymywanie:

2 NaCN + 2 Br2 → (CN)2 + Br2 + 2 NaBr → 2 BrCN + 2 NaBr

Objawy i mechanizm działania są identyczne jak w przypadku cyjanowodoru. W niskich stężeniach (rzędu 10−3 mg/dm³) działa drażniąco na błony śluzowe oczu i dróg oddechowych.

Przypisy

  1. ↑ a b c Cyanogen bromide (nr 481432) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  2. ↑ a b c d e f g Department of Chemistry, The University of Akron: Cyanogen bromide. [dostęp 2012-04-28]. (ang.).
  3. ↑ a b Cyanogen bromide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-04-28]  (ang.).
  4. ↑ Edward Bańkowski „Biochemia” Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner Wrocław 2005 ISBN 83-89581-10-8.

Bibliografia

  • Edward Bańkowski: Biochemia. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, 2005. ISBN 83-89581-10-8.
  • 1000 słów o chemii i broni chemicznej: praca zbiorowa. Zygfryd Witkiewicz (red.). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07396-1.
Encyklopedia internetowa (rodzaj indywiduum chemicznego):