Claymore

Ten artykuł od 2016-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy miecza. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Claymore (szk. gael. claidheamh mòr lub claidheamh dà làimh; pol. wielki miecz) – szkocki miecz dwuręczny z XV – XVII wieku.

Charakterystyka

Claymore charakteryzuje się długą prostą głownią o przekroju trójkątnym lub soczewkowatym jednostajnie zwężającym się ku szczytowi. Jelec o ramionach skośnych, pochylających się ku głowni i wymodelowanych trójbocznie, zakończonych ażurowymi rozetkami oraz wąsami ujmującymi część zastawy. Uchwyt rękojeści kolisty z głowicą o rysunku koła. Miecze te zdobiono rzadko, służyły wyłącznie do walki.

Typowy claymore mierzył ok. 140 cm, przy czym ok. 33 cm stanowiło rękojeść, a 107 cm - głownia. Waga była zbliżona do 2,5 kg.

Historia

Claymore był tradycyjną bronią szkockich górali używaną w okresie od XV wieku. Ostatnią bitwą, podczas której prawdopodobnie zostały wykorzystane dwuręczne claymore'y, była bitwa o Killiecrankie^{[potrzebny przypis]} w 1689 r. podczas powstania jakobitów. W XVII wieku został wyparty przez pałasze o tej samej nazwie.

Niekiedy używanie tego miecza błędnie przypisuje się szkockiemu bohaterowi narodowemu - Williamowi Wallace'owi (za sprawą popularności filmu Braveheart. Waleczne serce w reżyserii Mela Gibsona). Wallace zginął jednak na długo przed pojawieniem się mieczy tego typu.

Zobacz też

• claymore (pałasz)