Crimthann II Srem
| król Munsteru | |
| Okres | od ok. 527 |
|---|---|
| Poprzednik | Dub I Gilcach |
| Następca | Coirpre Cromm |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | ok. 547 |
| Ojciec | |
| Dzieci | Áed Cróin, |
Crimthann II Srem („Sprężysty”) lub Crimthann II Feimin („Prosty”) (zm. ok. 547 r.) – król Cashel i Munsteru z dynastii Eóganacht w latach ok. 527-547, przodek linii Eóganacht Glendamnach, syn Eochaida II mac Óengusa, króla Munsteru. Prawdopodobnie objął władzę nad Munsterem po swym stryju Dub I Gilcachu.
Chronologia królów munsterskich VI w. jest zagmatwana. Bowiem Roczniki Tigernacha podały, że Crimthann nastąpił po swym ojcu Eochaidzie II, zmarłym w 522 r. (właściwie w 523 r.). Według Tablicy Synchronistycznej Laud (fol. 115 a 5) rządził Munsterem przez dwadzieścia lat w czasach Túathala II Máelgarba, zwierzchniego króla Irlandii w latach 534-544. Dzięki tej informacji można umieścić jego śmierć na rok 547, kiedy to syn Coirpre Cromm został wspomniany w źródłach, jako król Munsteru. Tablica Synchronistyczna mogła zostać napisana, by faworyzować jego dynastię. Saga Senchas Fagbála Caisil („Historia Odkrycia Cashel”) pomija go na liście królów, podczas gdy lista w Księdze z Leinsteru zanotowała go.
Crimthann został przodkiem Eóganacht Glendamnach (Glanworth, w hrabstwie Cork), gałęzi dynastii Eóganacht. Genealogie dają mu brata bliźniaka Crimthanna Aithir Chliacha, syna kobiety o imieniu Dearcon. Był on przodkiem Eóganacht Airthir Chliach, gałęzi dynastii zamieszkałej wokół miasta Tipperary. Jest możliwe, że genealogie stworzyły z jednego dwóch Crimthannów. Nie wiadomo który Crimthann, syn Dearcon, został wspomniany w traktacie odnoszącym się do synodu Munsteru w VI w.
Potomstwo
Crimthann miał pięciu synów:
- Áed Cróin
- Fedlimid
- Coirpre Cromm, następca na tronie Munsteru
- Fedlimid, przodek Cenél Fiachnai
- Fiachrae Bidnac
- p
- d
- e
| Legendarni królowie Mumu (Munsteru) |
|
|---|---|
| Historyczni królowie Munsteru |
|
Bibliografia
- Charles-Edwards T. M., Early Christian Ireland, Cambridge University Press 2004, ISBN 0-521-36395-0.
- Byrne F. J., Irish Kings and High-Kings Four Courts Press, Second edition (Repr.), Dublin 2004, s. 219, 277, 291 i 293, ISBN 1-85182-552-5.
- Meyer K. (ed.), The Laud Synchronism, „Zeitschrift für celtische Philologie” 9 (1913), s. 478.
- The Chronicle of Ireland, Translated with an introduction aand notes by T. M. Charles-Edwards, Vol. One, Liverpool University Press 2006, s. 97, ISBN 978-0-85323-959-8.
