Edward Szczeklik

Edward Szczeklik

Tablica ku czci Edwarda Szczeklika, Wrocław, ul. Pasteura 4
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1898 Pilzno
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 1985 Wrocław
Profesor nauk medycznych
Specjalność: kardiologia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1945
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński Akademia Medyczna we Wrocławiu
Odznaczenia

Edward Szczeklik (ur. 18 czerwca 1898 w Pilźnie, zm. 3 czerwca 1985 we Wrocławiu) – polski lekarz, specjalista chorób wewnętrznych, kardiolog, profesor medycyny. Ojciec profesorów medycyny Andrzeja i Jerzego Szczeklików.

Życiorys

Syn Marcelego. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1918–1923; podczas studiów odbywał także (w latach 1918-1921) służbę wojskową, m.in. podczas wojny polsko-bolszewickiej. Po studiach pracował do 1924 pod kierunkiem Stanisława Ciechanowskiego w Zakładzie Anatomii Patologicznej UJ, a następnie (do 1931) jako asystent i potem adiunkt w II Klinice Chorób Wewnętrznych UJ u Witolda Orłowskiego, później u Józefa Latkowskiego. W latach 1931–1932 kontynuował studia medyczne w Paryżu i Wiedniu jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej.

Po powrocie do Krakowa, aż do wybuchu wojny w 1939 pracował na Oddziale IB Szpitala Św. Łazarza u Aleksandra Oszackiego. Podczas kampanii wrześniowej, w której brał udział jako oficer i lekarz wojskowy trafił jako jeniec wojenny do niewoli niemieckiej i po 3-miesięcznym pobycie w obozie jenieckim wrócił do Krakowa do pracy w swoim macierzystym oddziale. Po aresztowaniu Oszackiego przez gestapo Szczeklik został ordynatorem Oddziału i pozostał nim do końca wojny.

Po wojnie w 1945 habilitował się u Tadeusza Tempki; już jako docent kierował przez rok Zakładem Patologii Ogólnej UJ, po czym wyjechał do Wrocławia, gdzie objął w 1946 kierownictwo najpierw I Kliniki Chorób Wewnętrznych tworzącej się tu nowej uczelni (początkowo połączonych Uniwersytetu i Politechniki), a następnie III Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej. Na stanowisku tym pozostał aż do przejścia na emeryturę w 1968.

W latach 50. w okresie urlopu odwiedzał rodzinne Pilzno i przyjmował w domu prywatnie pacjentów, którzy przyjeżdżali z pobliskich miast.

Odznaczenie

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[1]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1956)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny. Warszawa-Kraków: Instytut Historii PAN, 2010, s. 227-229. ISBN 978-83-88909-87-0.
• Biografia prof. Szczeklika na stronie Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, autorstwa prof. L. Hirnlowej
• Encyklopedia Wrocławia, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000, str. 803, ISBN 83-7023-749-5