Franz-Albrecht Metternich-Sándor
Książę Franciszek I Albrecht von Ratibor na obchodach 900 lat Raciborza w czerwcu 2008 r. | |
Rodzina | Hohenlohe |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 5 listopada 1920 |
Data i miejsce śmierci | 25 czerwca 2009 |
Ojciec | |
Matka | Elżbieta zu Oettingen-Oettingen und Oettingen-Spielberg |
Żona | Izabella zu Salm-Reifferscheidt-Krautheim und Dyck |
Dzieci | Wiktor, Tassilo Ferdynand, Stefan Alojzy, Benedykt Krystian i Filip Stanisław |
Odznaczenia | |
Franz-Albrecht Metternich-Sándor, właściwie Franz Albrecht Maximilian Wolfgang Josef Thaddäus Maria Metternich-Sándor 4. Herzog von Ratibor und 4. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingfürst-Breunner-Enkervoith (ur. 5 listopada 1920 w Raciborzu – zm. 25 czerwca 2009 w Cetonie, Włochy[1]) – książę raciborski (Herzog von Ratibor) i książę Corvey (Prinz zum Corvey).
Życiorys
Urodził się dokładnie w 40. rocznicę nadania tytułu księcia raciborskiego jego dziadkowi, Wiktorowi Maurycemu, przez cesarza Wilhelma I w nagrodę za wierną służbę.
W lipcu 1926 r. książę został adoptowany w Budapeszcie przez księżnę Klementynę von Metternich-Sándor, bezdzietną właścicielkę ogromnych majątków w Austrii i na Węgrzech. 13 stycznia 1927 r. umowę adopcyjną zatwierdził raciborski sąd.
Franciszek Albrecht został obywatelem Austrii i Węgier. Na Węgrzech spędził młodość, zdał maturę. Z powodu wojny przerwał studia prawnicze oraz rolnicze w Wiedniu i Budapeszcie.
Od najmłodszych lat był zainteresowany Polską i jej kulturą, co nie podobało się jego ojcu. W 1936 r. odwiedził Wawel, Warszawę i Poznań. Pierwotnie to nie on miał być księciem, lecz jego starszy brat Wiktor IV (który zginął jako żołnierz Wehrmachtu, w czołgu, 18 września 1939 r. w trakcie kampanii wrześniowej).
W 1937 r. otrzymał od ojca browar raciborski i 2 folwarki, którymi sprawnie zarządzał. W 1940 r. zmienił recepturę piwa, które zaczęło zdobywać cały rynek niemiecki.
Rodzina książąt raciborskich stale rezydowała w Rudach. Należał do niej pałac. Była również właścicielem zamku i browaru raciborskiego oraz szeregu folwarków w powiecie raciborskim. Na miejscu obecnego Zespołu Szkół Mechanicznych znajdował się zarząd korony książęcej.
Jesienią 1943 r. za sprzeciwienie się niemieckiej polityce na ziemiach polskich i publiczne potępienie Holocaustu został uwięziony w Dachau. Został uwolniony przez Armię Czerwoną w maju 1945 r. Został doradcą pierwszego polskiego prezydenta Raciborza, lecz olbrzymia popularność księcia przysporzyła mu wrogów w obejmującej władzę nad krajem PPR i mimo wstawiennictwa SD i PSL musiał uciekać z kraju przed represjami. Schronił się w jedynym niezagarniętym majątku swej rodziny – pałacu Corvey. Tam pielęgnował dogorywającego ojca, z którym się pogodził. W listopadzie 1945 r. został tytularnym księciem Raciborza i Corvey.
Utrzymywał korespondencję z prezydentami RP na uchodźstwie Edwardem Raczyńskim, Kazimierzem Sabbatem i Ryszardem Kaczorowskim, z którym się przyjaźnił, oraz z kanclerzem Niemiec Helmutem Kohlem, a także z prezydentem i kanclerzem Austrii Karlem Rennerem oraz arcyksięciem Ottonem Habsburgiem.
Po 1989 r. zajął się poprawą stosunków polsko-niemieckich w dziedzinie gospodarczej i dyplomatycznej, a także poszerzaniem kontaktów Raciborza z niemieckimi miastami (szczególnie z Roth). Książę był w Raciborzu dość częstym gościem. Systematycznie zabiegał zarówno o rozwój miasta, jak i kompleksu zamkowego w Rudach. W 2005 r. został przez prezydenta Raciborza Jana Osuchowskiego, przewodniczącego Rady Miasta Tadeusza Wojnara uhonorowany medalem „Zasłużony dla miasta Raciborza”[2].
W 2003 otrzymał Krzyż Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[3]. W 2004 r. prezydent RP Aleksander Kwaśniewski uhonorował Franciszka Albrechta Złotym Krzyżem Zasługi.
Książę znany był ze starań w celu restauracji pałacu w Grafenegg w Dolnej Austrii oraz współpracy w naukowym opracowaniu biblioteki pałacu Corvey.
Miał 5 synów urodzonych w Wiedniu:
- Wiktora,
- Tassila,
- Stephana,
- Benedikta,
- Philippa.
Przypisy
- ↑ Zmarł książę raciborski Franz Albrecht. naszraciborz.pl, 2009-06-25. [dostęp 2011-03-04].
- ↑ Zasłużony książę. raciborz.com.pl, 2005-10-03. [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
- ↑ NeueN. Westfälische NeueN., Der Herzog von Ratibor und Fürst von Corvey ist tot [online], Neue Westfälische [dostęp 2024-04-22] (niem.).
Bibliografia
- Grzegorz Wawoczny, Rudy magiczne miejsce, Racibórz 1999
- p
- d
- e
- Przemysław (1290–1306)
- Leszek (1306–1336)
- Mieszko cieszyński (1306–1308)
- Mikołaj II (1336–1365)
- Jan I, Mikołaj III, Wacław I, Przemek I (1365–1377)
- Jan I (1377–1380/1382)
- Jan II Żelazny, Mikołaj IV (1380/2–1385)
- Jan II Żelazny (1385–1424)
- Mikołaj V, Wacław II (1424–1437)
- Wacław II (1437–1456)
- Małgorzata z Szamotuł (regent i współrządząca 1456–1462)
- Jan V (1456–1493)
- Mikołaj VI, Jan VI, Walentyn Garbaty (1493–1506)
- Walentyn Garbaty (1506–1521)
- Jan Dobry (1521–1532)
- Jerzy Hohenzollern (1532–1543)
- Jerzy Fryderyk Hohenzollern (1543–1552)
- Ferdynand I (1552–1564)
- Maksymilian I (1564–1576)
- Rudolf I (1576–1612)
- Maciej I (1612–1619)
- Ferdynand II (1619–1637)
- Ferdynand III (1637–1645)
- Władysław IV Waza (1646–1648)
- Jan Kazimierz Waza (1648)
- Karol Ferdynand Waza (1648–1655)
- Jan Kazimierz Waza (1655)
- Ludwika Maria Gonzaga (1655–1663)
- Juliusz I d’Enghien (1663)
- Ludwika Maria Gonzaga (1663–1666)
- Leopold I (1666–1705)
- Józef I (1705–1740)
- Karol I (1711–1740)
- Maria Teresa I (1740–1742)
- Fryderyk I (1742–1786)
- Fryderyk Wilhelm I (1786–1797)
- Fryderyk Wilhelm II (1797–1840)
- Fryderyk Wilhelm III (1840–1861)
- Wilhelm I (1861–1880)
- Wiktor I Maurycy (1880–1893)
- Wiktor II Amadeusz (1893–1923)
- Wiktor III August (1923–1945)
- Franciszek I Albrecht (1945)
|