Gustaw Bisanz

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1848
Kawczykąt, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

3 października 1925
Lwów, Polska

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

architekt

Multimedia w Wikimedia Commons

Gustaw Bisanz (ur. 30 sierpnia 1848 w Kawczymkącie, zm. 3 października 1925 we Lwowie) – polski architekt niemieckiego pochodzenia, dwukrotny (1888–1889 i 1898–1899) rektor Politechniki Lwowskiej, wieloletni dziekan Wydziału Architektury Politechniki.

Życiorys

Urodził się w rodzinie pochodzącej z Niemiec, po ukończeniu gimnazjum wyjechał do Wiednia, gdzie rozpoczął studia na tamtejszej Politechnice, w 1868 przeniósł się do Lwowa i kontynuował studia w Akademii Technicznej. Od 1872 był asystentem w Katedrze Budownictwa Ogólnego, w 1873 otrzymał dyplom ukończenia. W latach 1872–1875 projektował pod kierunkiem Juliana Oktawiana Zachariewicza gmachy Politechniki. Od 1876 był asystentem w nowo powstałej Katedrze Konstrukcji Stalowych. Od 1877 do końca życia należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie^[1]. W 1878 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 1883 profesora zwyczajnego. Wiele razy był wybierany na dziekana Wydziału Architektury, a dwa razy (1888–1889 i 1898–1899) był rektorem. Od 1889 przez rok był członkiem zespołu redakcyjnego Czasopisma Technicznego i Allgemeine Bauzeitung. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów architektonicznych, napisał podręcznik „Budownictwo”. W 1910 przeszedł w stan spoczynku. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[2].

Był stryjem Alfreda Bisanza^[3].

Dorobek architektoniczny

I nagroda Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych za projekt sali uzdrowiska w Ciechocinku (1875)
Cerkiew greckokatolicka pw. Wstawiennictwa Najświętszej Marii Panny w Zadarowie (1886)
Kaplica w Zakładzie dla Chorych Umysłowych na Kulparkowie
Kamienica dochodowa przy ulicy Kornela Ujejskiego we Lwowie (obecnie ul. Mykoły Ustyanowycza 10) (1890)
I nagroda na projekt budowlany Muzeum Przemysłu we Lwowie (1890) – niezrealizowany, gmach zrealizowano według konkurencyjnego i tańszego projektu Józefa Kajetana Janowskiego i Leonarda Marconiego
I miejsce w konkursie na gmach Szkoły Inżynieryjnej przy ulicy Teatralnej 17 we Lwowie (Tadeusza Rutowskiego) (1890–1892)
Drewniana kaplica w Brzuchowicach (1893)
Willa własna przy ulicy Andrzeja Potockiego we Lwowie (obecnie ul. generała Czuprynki 72) (1900–1903)
Projekt szkoły realnej w Stryju (II miejsce – konkurencyjny projekt Wincentego Rawskiego).

Przypisy

↑ Księga pamiątkowa wydana z okazji 50-letniego jubileuszu Towarzystwa. Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877-1927. Lwów: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 89.
↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 325. ISBN 83-04-02817-4.
↑ Альфред Бізанц народився 15 листопада 1890 р. у німецькій колонії Дорнфельд (тепер с. Тернопілля Миколаївського району Львівської області) у сім’ї заможного колоніста Карла Бізанца. (…) брат батька Густав був професором, ректором Політехніки, Kim Naumenko, Альфред Бізанц w: Пустомитівщина: постаті, Lwów 2013. wyd. Інститут українознавства ім. І.Крип’якевича Національної академії наук України wersja elektroniczna

Bibliografia

Bisanz Gustaw w: Polski Słownik Biograficzny t.II. – Kraków 1936, s. 108.
Bisanz Gustaw w: Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana Gutenberga – T.VII. Warszawa 1892, s. 839-840.
Bizanz Gustaw w: Władysław Zajączkowski, C.K. szkoła politechniczna we Lwowie. Rys historyczny jej założenia i rozwoju, tudzież stan jej obecny, Lwów 1894, s. 142.
Sławomir Nicieja, „Lwów. Ogród snu i pamięci. Dzieje Cmentarza Łyczakowskiego oraz ludzi tam spoczywających w latach 1786–2010”, Wydawnictwo MS, Opole 2011 s. 276 ISBN 978-83-61915-07-2.
Stanisław Łoza, „Architekci i budowniczowie w Polsce”, Wydawnictwo Budownictwo i Architektura, Warszawa 1954, s. 29.
Lvivcenter, Gustaw Bisanz
Cracovia-Leopolis, wspomnienie o Gustawie Bisanzu