Hiob (postać biblijna)

Hiob

Występowanie	Księga Hioba
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Hiob, rzadziej Job (hebr. אִיּוֹב) – postać biblijna, mieszkaniec ziemi Us (spotyka się także zapisy Uz i Uc), bohater starotestamentowej Księgi Hioba (Joba) powstałej ok. V wieku p.n.e.

Życie Hioba stało się przedmiotem zakładu między Bogiem a Szatanem (aczkolwiek nie jest to szatan w dzisiejszym rozumieniu; jest on raczej wysłannikiem bożym, oskarżycielem). W wyniku tego zakładu Hiob został pozbawiony majątku i rodziny oraz dotknięty trądem, co miało wystawić jego wiarę na próbę. Mimo dotykających go nieszczęść i wątpliwości Hiob pozostał wierny Bogu, który nagrodził go za to przywróceniem zdrowia oraz nowym mieniem i potomstwem.

Według Biblii Hiob miał 10 dzieci – 7 synów i 3 córki.

Od jego imienia powstał w języku polskim związek frazeologiczny hiobowa wieść – zła, tragiczna wiadomość; również nazwa choroby - zespół Hioba - wzięła się od jego imienia.

Hiobowy problem dotkniętego nieszczęściem i zmagającego się z losem człowieka stał się motywem wielu utworów muzycznych, literackich i filozoficznych. Jego historia została opowiedziana również w apokryficznej Księdze Hioba z I wieku. W Kościele katolickim uważany za świętego, wspominano go 10 maja^[1][2].

Hiob w islamie

W Koranie Hiob występuje pod imieniem Ayūb (arab. أيّوب) i jest jednym z proroków. W języku arabskim imię Hiob (Ayūb) jest symbolem cnoty cierpliwości (chociaż samego słowa tak się nie tłumaczy).

Fragmenty Koranu odnoszące się do Hioba:

• Hiob jako jeden z proroków: 4:163, 6:84
• próba i cierpliwość Hioba: 21:83-84, 38:41-44

Motyw Hioba w sztuce i filozofii

Renesans

• XVII tren Jana Kochanowskiego zawiera alegorię historii o Hiobie.
• Żywot św. JOBA w Żywotach Świętych Piotra Skargi
• Sonet II "Na one słowa Jopowe: Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc." Mikołaj Sęp-Szarzyński

Romantyzm

• nawiązanie do postaci Hioba można odnaleźć w poemacie Ojciec zadżumionych Juliusza Słowackiego.
• nawiązanie do postaci Hioba można odnaleźć w poemacie Więzień Czyllonu George'a Gordona Byrona.

Współczesność

• René Girard, Dawna droga, którą kroczyli ludzie niegodziwi (1985), przeł. M. Goszczyńska, wyd. Spacja, Warszawa 1992
• Karol Wojtyła – dramat Hiob z 1940
• Jerzy Prokopiuk – Bóg, Szatan, Hiob, 1999
• Jacek Kaczmarski – wiersz Hiob^[3] z 1979 i Dzieci Hioba^[4] z 1981
• Anna Kamieńska – tomik wierszy Drugie szczęście Hioba z 1974
• Carl Gustav Jung – Odpowiedź Hiobowi
• Leszek Kołakowski – Job – czyli antynomie cnoty
• Bogdan Ostromęcki – wiersz Hiob (w: Twój głos na każdej drodze lub Dom odnaleziony)
• Wisława Szymborska – wiersz Streszczenie (z tomu Sól, 1962)
• Joel Coen, Ethan Coen – film Poważny człowiek (ang. A Serious Man, 2009)
• Janko Polić Kamov - wiersz Job, 1907.
• Kinga Polit – cykl obrazów Hiob - Pytanie o nadzieję (Kraków, 2009)
• Joseph Roth – Hiob: powieść o człowieku prostym (niem. Hiob. Roman eines einfachen Mannes), Berlin 1930
• Jerzy Zawieyski - Mąż doskonały - Dramat w dwóch częściach z epilogiem (pięć obrazów i dwa intermedia) - 1945; premiera 1 kwietnia 1945 r. w Teatrze Starym w Krakowie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Albrecht Dürer – Hiob z żoną, ok. 1504. pfm.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-16)].
• Gaspare Traversi – Hiob