Hydroksowęglan ołowiu(II)

Hydroksowęglan ołowiu(II)
Nazewnictwo
Inne nazwy i oznaczenia
biel ołowiana (nazwa techniczna)[1], biel wenecka, zasadowy węglan ołowiu(II), zasadowy węglan ołowiawy (dawn.)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C2H2O8Pb3

Inne wzory

[PbCO
3
]
2
·Pb(OH)
2
, Pb(OH)
2
·2PbCO
3

Masa molowa

775,63 g/mol

Wygląd

bezwonny, biały proszek[2] lub białe kryształy[3]

Identyfikacja
Numer CAS

1319-46-6

PubChem

14834

InChI
InChI=1S/2CH2O3.2H2O.3Pb/c2*2-1(3)4;;;;;/h2*(H2,2,3,4);2*1H2;;;/q;;;;3*+2/p-6
InChIKey
RYZCLUQMCYZBJQ-UHFFFAOYSA-H
Właściwości
Gęstość
6,14 g/cm³ (20 °C)[2]; ciało stałe
ok. 6,5 g/cm³ (25 °C)[3]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
praktycznie nierozpuszczalny[2][3]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w kwasach, nierozpuszczalny w etanolu[3]
Temperatura rozkładu

400 °C[2][3]

Budowa
Układ krystalograficzny

heksagonalny[3]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-04-07]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
Zagrożenie dla zdrowia Wykrzyknik Środowisko
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H302, H332, H360Df, H373, H410

Zwroty P

P201, P260, P280, P301+P312+P330, P308+P313[5]

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
Toksyczny Groźny dla środowiska
Toksyczny
(T)
Groźny dla
środowiska
(N)
Zwroty R

R61, R20/22, R33, R50/53, R62

Zwroty S

S53, S45, S60, S61

Numer RTECS

OF9275000

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Hydroksowęglan ołowiu(II) (zasadowy węglan ołowiu(II), biel ołowiana), 2PbCO
3
·Pb(OH)
2
nieorganiczny związek chemiczny z grupy węglanów, hydroksosól ołowiu na II stopniu utlenienia i kwasu węglowego.

W temperaturze pokojowej jest to biała substancja krystaliczna, nierozpuszczalna w wodzie. Stosowany był jako pigment do białych farb kryjących. Odchodzi się od jego stosowania ze względu na jego toksyczność[6].

Przypisy

  1. Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 55, ISBN 83-7183-240-0 .
  2. a b c d Lead(II) hydroxide carbonate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 3580 [dostęp 2017-04-07]  (niem. • ang.).
  3. a b c d e f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-69, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  4. a b Związku ołowiu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-04-07]  (ang.).
  5. Hydroksowęglan ołowiu(II) (nr 11513) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-04-07]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. Konwencja MOP Nr 13 w sprawie używania bieli ołowianej w malarstwie, przyjęta jako projekt 19 listopada 1921 r. w Genewie (Dz.U. z 1925 r. nr 54, poz. 382), lista stron, Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 30 czerwca 1927 r. w sprawie produkcji, przywozu i używania bieli ołowianej, siarczanu ołowiu oraz innych związków ołowiu (Dz.U. z 1927 r. nr 62, poz. 544)
Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • GND: 4145945-3