Ignacy Niedźwiedziński
| Data i miejsce urodzenia | 30 stycznia 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 31 grudnia 1941 |
| Burmistrz Jarocina | |
| Okres sprawowania | 1922 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1 grudnia 1902 |
Ignacy Niedźwiedziński (ur. 30 stycznia 1875 w Koźminie Wielkopolskim, zm. 31 grudnia 1941 w Starym Bojanowie[1]) – polski duchowny katolicki, działacz niepodległościowy i gospodarczy, burmistrz Jarocina, ofiara niemieckich zbrodni wojennych.
Życiorys
Był synem młynarza Jana i chłopki Marii Dorszewskiej (rodzina była patriotyczna). Ukończył katolicką szkołę podstawową w Koźminie[2]. Maturę zdał w 1899 w Krotoszynie (w szkole tej przystąpił do tajnego Towarzystwa Tomasza Zana), po czym wstąpił do poznańskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 grudnia 1902 i został wikariuszem w Opatowie, a następnie zarządzał parafiami w Mikstacie i Przedborowie oraz pełnił funkcję wikariusza w Biezdrowie. Następnie został kapelanem więziennym we Wronkach, a w 1917 proboszczem w Jarocinie. Cała jego posługa nacechowana była polskim patriotyzmem, postawą niepodległościową, jak również oporem przeciwko germanizacji. Po odzyskaniu niepodległości pozostawał w Jarocinie, gdzie sprawował funkcję radnego miejskiego. Był też prezesem Towarzystwa Czytelni Ludowych i Koła Śpiewaczego, a także jednym ze współorganizatorów jarocińskiego Uniwersytetu ludowego oraz Stowarzyszenia Bursy Gimnazjalnej. Pełnił funkcje z wyboru w działających wtedy spółkach gospodarczych[3]. Od 1928 do 1929 był kapelanem Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty w Jarocinie[4]. W sierpniu 1922 piastował stanowisko burmistrza Jarocina. Z jego inicjatywy wzniesiono kościół Chrystusa Króla w Jarocinie. W 1927 został honorowym obywatelem Jarocina[1].
Po napaści Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 pozostał w Jarocinie i 31 grudnia 1941 został aresztowany przez gestapo, jako wieloletni działacz niepodległościowy. Osadzono go w niemieckim obozie koncentracyjnym w Forcie VII w Poznaniu, gdzie był torturowany[2][4], a następnie przeniesiono do obozu przejściowego w Starym Bojanowie (Nonnenlager–Schmückert[4]), gdzie jego stan pogorszył się i zmarł w tamtejszym szpitalu więziennym na dur brzuszny[2]. Pochowano go w Starym Bojanowie, ale po zakończeniu wojny zwłoki ekshumowano i pochowano w Jarocinie[1].
Rodzina
Miał starszą siostrę Helenę (ur. 1869)[2].
Przypisy
- ↑ a b c praca zbiorowa, Ziemia Jarocińska dla turysty, Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Jarocin, Muzeum Regionalne w Jarocinie, Jarocin, 2015, s. 23, ISBN 978-83-936969-4-9
- ↑ a b c d WLKP24.Info, Ks. Ignacy Niedźwiedziński
- ↑ Wielkopolscy księża od XVIII do XX wieku, Ignacy Niedźwiedziński
- ↑ a b c „BIAŁA KSIĘGA”. Martyrologium duchowieństwa — Polska. XX w. (lata 1914 – 1989) - dane osobowe, Niedźwiedziński Ignacy
Kontrola autorytatywna (osoba):
