Ignacy Wawszczak

Ignacy Wawszczak
Ilustracja
porucznik aeronautyki porucznik aeronautyki
Data i miejsce urodzenia

4 września 1898
Cieklin

Data i miejsce śmierci

23 maja 1937
Toruń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

38 Pułk Piechoty,
D. O. K. Nr X,
1 Batalion Balonowy

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Ignacy Stanisław Wawszczak (ur. 4 września 1898 w Cieklinie, zm. 23 maja 1937[a]) – porucznik Wojska Polskiego, pilot balonowy. Reprezentant Polski w Pucharze Gordona Bennetta, rekordzista świata.

Życiorys

Urodził się 4 września 1898 w Cieklinie[2]. Uczęszczał do gimnazjum w Jaśle[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Od września 1920 do kwietnia 1921 był uczniem VIII klasy Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty[3].

Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1921[4][5]. W latach 1923-1928 był oficerem zawodowym 38 Pułku Piechoty w Przemyślu[6][7][8]. W 1924 jako nadetatowy oficer tej jednostki był przydzielony do Oddziału Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[9]. Później został zweryfikowany w korpusie oficerów zawodowych aeronautyki w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1921. W 1932 był oficerem 1 Batalionu Balonowego w Toruniu[10].

W 1926 por. Ignacy Wawszczak wraz z mjr. Szymańskim i kpt. Dańcem był odpowiedzialny za realizację sezonu lekkoatletycznego w Harcerskim Klubie Sportowym Czuwaj Przemyśl[11]. W 1936 prowadził zajęcia z terenoznawstwa w Klubie Balonowym przy Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu podczas dwumiesięcznych cykli wykładowych z baloniarstwa. Założonym w lutym 1936 przez oficerów 1 Batalionu Balonowego klub był kierowany przez por. Stanisława Brenka, a zajęcia prowadzili por. Jan Pendias wykładał meteorologię, kpt. Antoni Janusz nawigację balonem wolnym i fizykę gazów, sierż. Jan Babicz, krawiectwo i powroźnictwo. W kwietniu 1936 Klub Balonowy został włączony do Aeroklubu Pomorskiego[12].

Ignacy Wawszczak brał udział w zawodach sportu balonowego:

  • Na przełomie 1 i 2 kwietnia 1934 roku kpt. Antoni Janusz i por. Ignacy Wawszczak pobili rekord świata w locie balonem uzyskując wynik 27 godzin i 45 minut. Lot odbył się w z Torunia do Łomży. Śmiałkowie noc spędzili nad Warszawą na wysokości 2000 m. Wynik niestety nie został wpisany na listę rekordów z powodów proceduralnych[13].
  • W dniu 2 lipca 1934 kpt. Antoni Janusz i por. Ignacy Wawszczak osiągnęli nieoficjalny rekord świata w locie balonem wolnym „Poznań”. Lot trwał 30 godzin, odbył się na trasie Toruń – Kiwerc na Wołyniu i pokonując w linii prostej ok. 550 km. Lot nie został zaliczony, gdyż był lotem treningowym przed zbliżającymi się zawodami pucharu Gordona Bennetta w Warszawie i nie został zgłoszony zamiar bicia rekordu[14].
  • 23 września 1934 piloci Antoni Janusz i Ignacy Wawszczak zajęli czwartą pozycję reprezentując Polskę podczas XXII Pucharu Gordona Bennetta odbywającego się w Warszawie. Lot odbył się na balonie SP-AMY Polonia II. Lot trwał 22:04 godziny i wyniósł 1138,00 km.
  • W dniu 16 września 1935 piloci Antoni Janusz i Ignacy Wawszczak zajęli drugą pozycję w XXIII Pucharze Gordona Bennetta odbywającym się w Warszawie. Lot odbył się na balonie SP-ANA Warszawa II. Lot trwał 46:52 godziny i wyniósł 1567,13 km.

23 maja 1937 Ignacy Wawszczak utonął w Wiśle w okolicach Torunia po wywróceniu się kajaku żaglowego, którym podróżował[15][16].

W sierpniu 1936 kapitan Wawszczak stracił żonę, a po swojej śmierci osierocił 10-miesięcznego syna[2].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako zmarły 22 maja 1937 w Toruniu[1].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 59.
  2. ↑ a b c Ś.p. kpt. Ignacy Wawszczak. „Polska Zbrojna”. 147, s. 5, 1937-05-30. Warszawa. .
  3. ↑ Szkic historyczny 1924 ↓, s. 92.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 454.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 396.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 219.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 54, 255.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 63.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 235, 747.
  11. ↑ „Ziemia przemyska” 6 marca 1926 Przemyśl
  12. ↑ Historia sportu balonowego w Toruniu. aeroklubpomorski.pl. [dostęp 2015-06-23]. (pol.).
  13. ↑ „Orędownik na powiat nowotomyski” 14 kwietnia 1934 Nowy Tomyśl
  14. ↑ „Orędownik Wrzesiński” 10 lipca 1934 Września
  15. ↑ Tragiczna śmierć ś. p. kpt. Wawszczaka. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 114 z 25 maja 1937. 
  16. ↑ Rozmowa ze Zbigniewem Wawszczakiem. janusz-paluch.pl, 2012-07-06. [dostęp 2015-11-07].
  17. ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 341 „za zasługi na polu propagandy i rozwoju sportu balonowego”.
  18. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 11 listopada 1934 roku, s. 233.. [dostęp 2019-10-07].
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 11 listopada 1935 roku, s. 123.. [dostęp 2019-10-07].
  20. ↑ Na podstawie fotografii znajdujących się w Narodowym Archiwum Cyfrowym

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty. Szkic historyczny z 55-ma ilustracjami. Jan Załuska (red.). Bydgoszcz: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1924.