Janko Kráľ

Janko Kráľ (ur. 24 kwietnia 1822 w Liptowskim Mikułaszu, zm. 23 maja 1876 w Zlatych Moravcach) – słowacki poeta romantyczny i działacz narodowy.

Z zawodu był urzędnikiem i prawnikiem. W 1844 roku brał udział w wejściu grupy słowackich patriotów na szczyt Krywania. Była to jedna z pierwszych wycieczek narodowych mająca na celu manifestację przynależności narodowej.

W marcu 1848 r. czynnie uczestniczył w pierwszej fazie powstania węgierskiego: wraz z nauczycielem ze wsi Príbelce Jánem Rotaridesem podburzał poddanych do spalenia wykazów powinności pańszczyźnianych i do powstania przeciw feudałom. Uwięziony 30 marca, ponad 10 miesięcy spędził w więzieniu. Zwolniony po interwencji bana Josipa Jelačicia przebywał w Wiedniu i na Morawach, by we wrześniu 1849 r. wziąć jeszcze udział w bojach w rejonie Krupiny jako kapitan słowackich ochotników walczących z Węgrami.

Uznawany jest za jednego z najbardziej radykalnych szturowców (słow. štúrovci), słowackich literatów i działaczy narodowych, popierających idee i poglądy Ľudovíta Štúra.

Dzieła

• Zverbovaný
• Zabitý
• Zakliata panna vo Váhu a divný Janko
• Moja pieseň
• Pieseň bez mena
• Orol
• Piesne
• Potecha
• Pán v trní
• Pieseň
• Duma bratislavská
• Kríž a čiapka
• Choč
• Krajinská pieseň
• Slovo
• Duma slovenská
• Krakoviaky dobrovoľníkove