Kościół św. Antoniego Padewskiego w Sarajewie
| kościół klasztorny | |||||||||
 | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Sarajewo | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | św. Antoniego Padewskiego | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Sarajewa  | |||||||||
Położenie na mapie Bośni i Hercegowiny  | |||||||||
| 43,8560°N 18,4316°E/43,855976 18,431582 | |||||||||
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół św. Antoniego Padewskiego w Sarajewie (bośn. Crkva svetog Ante Padovanskog u Sarajevu) – rzymskokatolicki kościół w Sarajewie, pozostający pod opieką franciszkanów.
Historia
Pierwszy kościół, dedykowany również św. Antoniemu Padewskiemu, został zbudowany w tym miejscu w latach 1853–1856[1]. Nowo wybudowany kościół otrzymał krzyże, baldachim, ołtarz, kielich i inne sprzęty od francuskiej cesarzowej Eugenii w 1864 roku[1]. Kościół spłonął w wielkim pożarze Sarajewa w 1879 roku[1]. Został odbudowany w latach 1881–1882, ale budowla była mała, wykonana w większości z drewna[2]. Ponieważ w tym czasie był to jedyny kościół rzymskokatolicki w Sarajewie, pełnił on funkcję kościoła parafialnego, a od 1881 roku do 1889 roku, kiedy to ukończono budowę katedry w Sarajewie, był siedzibą arcybiskupa Josefa Stadlera[2]. Następnie opiekę nad świątynią z powrotem przejęli franciszkanie[2].
W 1905 roku kościół został zamknięty ze względu na zły stan techniczny, a w 1912 roku nastąpiła jego rozbiórka[2]. Nowy kościół został zbudowany według projektu Josipa Vancaša[2]. Budowę samego budynku świątyni ukończono we wrześniu 1912 roku, ale budowa wieży przeciągnęła się przez kolejne 2 lata[2]. Kościół został konsekrowany 20 września 1914 roku[2].
W latach 60. XX wieku rozpoczęto zmianę wystroju wnętrza, prace trwały 20 lat[2][1].
Podczas oblężenia Sarajewa w latach 1992–1996 ucierpiała elewacja kościoła oraz witraże[2]. Remont ukończono jesienią 2006 roku[2].
Komisja ds. Ochrony Zabytków Narodowych na sesji w dniach 7–10 listopada 2006 roku ogłosiła kościół św. Antoniego razem z sąsiadującym klasztorem franciszkanów pomnikiem narodowym Bośni i Hercegowiny (nacionalni spomenik)[3].
Architektura i sztuka
Kościół wzniesiono w stylu neogotyckim[2].
W świątyni znajdują się dzieła rzeźbiarzy Frano Kršinicia i Iva Despić-Simonovicia oraz malarzy Gabrijela Jurkicia, Đuro Sedera (jego dziełem jest Ostatnia Wieczerza za ołtarzem[4]), Ivana Meštrovicia, Edo Murticia, Nada Pivaca i Otona Gliha[2].
Ołtarz, z tyłu Ostatnia Wieczerza Đuro Sedera
Przypisy
- ↑ a b c d Bistrik – samostan sv. Ante. [dostęp 2019-04-05]. (chorw.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Crkva svetog Ante Padovanskog. [dostęp 2019-04-05]. (chorw.).
- ↑ Graditeljska cjelina - Franjevački samostan i Crkva sv. Ante u Sarajevu, zajedno sa pokretnom imovinom. Bosna i Hercegovina Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika. [dostęp 2019-04-05]. (bośn.).
- ↑ Crkva svih Sarajlija. [dostęp 2019-04-05]. (bośn.).
