Konichalcyt

Właściwości chemiczne i fizyczne

Skład chemiczny

CaCuAsO₄OH

Twardość w skali Mohsa

4,5

Przełam

nierówny

Łupliwość

nie wykazuje

Pokrój kryształu

grubotabliczkowe lub słupowe

Układ krystalograficzny

rombowy

Właściwości mechaniczne

kruchy

Gęstość minerału

4,33 g/cm³

Właściwości optyczne

Barwa

pistacjowozielona

Rysa

jasnozielona

Połysk

szklisty, tłusty

Współczynnik załamania

1,730 – 1,846

Inne

pleochroizm w odcieniach zielonych

Multimedia w Wikimedia Commons

Konichalcyt – minerał z gromady arsenianów. Bardzo rzadki. Opisany w 1849.

Nazwa pochodzi od złożenia greckich słów: conia – pył, i khalkos – miedź.

Charakterystyka

Właściwości

Zazwyczaj tworzy skupienia ziarniste, zbite, włókniste, sferolityczne i naloty. wykształca niewielkie kryształy o pokroju grubotabliczkowym lub słupkowym. jest minerałem kruchym, czasami przezroczystym. Jest izomorficzny z duftytem.

Asocjacje: współwystępuje z oliwenitem, malachitem, azurytem i göethytem.

Geneza

Minerał wtórny. Powstaje w strefie wietrzenia złóż kruszców miedzi i arsenu.

Występowanie

W świecie: USA (Bisebee w Arizonie, Tintic w Utah, Nevada i Dakota Południowa), Rosja (Syberia), Meksyk (Durango i Mapimí), Namibia, Hiszpania (Andaluzja) i w Grecji (Láviron).

W Polsce: Miedzianka k. Kielc, oraz Rędziny k. Kamiennej Góry (Rudawy Janowickie).