Konstrukcja Kochańskiego

Wzorowana na oryginalnym rysunku Kochańskiego z Acta Eruditorum ilustracja jego przybliżonej rektyfikacji okręgu
Zobacz multimedia związane z tematem: Konstrukcja Kochańskiego

Konstrukcja Kochańskiego – przybliżona metoda rektyfikacji okręgu, czyli wykreślenia odcinka o długości równej połowie obwodu danego okręgu zaproponowana w 1685 roku przez polskiego matematyka Adama Adamandego Kochańskiego[1]. Pozwala na przybliżone wykreślenie odcinka π {\displaystyle \pi } razy dłuższego niż dany odcinek.

Opis konstrukcji

  • Kreślimy okrąg o środku w punkcie P 1 {\displaystyle P_{1}} i promieniu r . {\displaystyle r.}
  • Kreślimy średnicę okręgu P 2 P 3 ¯ . {\displaystyle {\overline {P_{2}P_{3}}}.}
  • Kreślimy styczną do okręgu w punkcie P 2 . {\displaystyle P_{2}.}
  • Kreślimy okrąg (łuk okręgu) o środku w punkcie P 2 {\displaystyle P_{2}} i promieniu r . {\displaystyle r.} Punkt przecięcia (jeden z dwóch możliwych) oznaczamy jako P 4 . {\displaystyle P_{4}.}
  • Kreślimy okrąg (lub łuk okręgu) o środku w punkcie P 4 {\displaystyle P_{4}} i promieniu r . {\displaystyle r.} Punkt przecięcia okręgów o środkach P 2 {\displaystyle P_{2}} i P 4 {\displaystyle P_{4}} różny od punktu P 1 {\displaystyle P_{1}} oznaczamy jako P 5 . {\displaystyle P_{5}.} Punkty P 1 {\displaystyle P_{1}} i P 5 {\displaystyle P_{5}} wyznaczają symetralną odcinka P 2 P 4 ¯ . {\displaystyle {\overline {P_{2}P_{4}}}.}
  • Punkt przecięcia P 1 P 5 ¯ {\displaystyle {\overline {P_{1}P_{5}}}} ze styczną do okręgu w punkcie P 2 {\displaystyle P_{2}} oznaczamy jako P 6 . {\displaystyle P_{6}.}
  • Na tej prostej (na stycznej P 2 P 6 {\displaystyle P_{2}P_{6}} ) odkładamy 3-krotnie odcinki długości r {\displaystyle r} z punktu P 6 {\displaystyle P_{6}} w stronę punktu P 2 , {\displaystyle P_{2},} uzyskując kolejno punkty P 7 , {\displaystyle P_{7},} P 8 , {\displaystyle P_{8},} P 9 . {\displaystyle P_{9}.}
  • Odcinek P 3 P 9 ¯ {\displaystyle {\overline {P_{3}P_{9}}}} ma długość w przybliżeniu równą π r {\displaystyle \pi r}
| P 3 P 9 | = | P 1 P 2 | 40 3 2 3 3,141 533 338 7 | P 1 P 2 | π r . {\displaystyle |P_{3}P_{9}|=|P_{1}P_{2}|{\sqrt {{\frac {40}{3}}-2{\sqrt {3}}}}\approx 3{,}141\,533\,338\,7\cdot |P_{1}P_{2}|\approx \pi r.}

Odcinek P 1 P 5 ¯ {\displaystyle {\overline {P_{1}P_{5}}}} jest przedłużeniem wysokości trójkąta równobocznego P 1 P 4 P 2 , {\displaystyle P_{1}P_{4}P_{2},} co oznacza, że tworzy on kąt 30° z odcinkiem P 2 P 3 ¯ {\displaystyle {\overline {P_{2}P_{3}}}} [2].

Oszacowanie błędu względnego

| π 40 3 2 3 | 0,000 05 93148 847. {\displaystyle \left|\pi -{\sqrt {{\frac {40}{3}}-2{\sqrt {3}}}}\right|\approx 0{,}00005\,93148\,847.}

Zatem błąd pojawia się dopiero na piątym miejscu po przecinku. Takie przybliżenie zwykle w praktycznych zastosowaniach jest wystarczające.

Kwadratura koła oparta na konstrukcji Kochańskiego

Na podstawie konstrukcji Kochańskiego możliwa jest również przybliżona kwadratura koła. Ilustruje to poniższy rysunek.

Przypisy

  1. Adam Adamandy Kochański. Observationes Cyclometricae ad facilitandam Praxin accomodatae. „Acta Eruditorum”. 1685. 4. s. 394–398. (łac.). 
  2. Andrzej Bieliński: Geometria wykreślna. ISBN 83-7207-564-6.