Kuno II z Falkensteinu
| Data i miejsce urodzenia | 1320 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 21 maja 1388 | ||
| Arcybiskup Trewiru | |||
| Okres sprawowania | 1362-1388 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Sakra biskupia | 1362 | ||
| |||
Kuno (Konrad) II z Falkensteinu (ur. ok. 1320, zm. 21 maja 1388 na zamku Maus) – zarządca arcybiskupstwa Moguncji 1348–1354, arcybiskup Trewiru i książę-elektor Rzeszy 1362–1388, administrator arcybiskupstwa Kolonii 1363–1371.
Życiorys
Kuno pochodził z możnej rodziny posiadającej dobra na terenie Palatynatu i na drugim brzegu Renu. Jego ojcem był Kuno z Falkensteinu i Münzenbergu, a matką Joanna z hrabiów Saarwerden. Jako młodszy syn został przeznaczony do kariery duchownej, którą rozpoczął w Moguncji. Był bliskim współpracownikiem tutejszego arcybiskupa Henryka z Virneburga – zarządzał archidiecezją, a od 1348 był prepozytem kapituły katedralnej. Po stronie Henryka walczył z powodzeniem przeciwko jego konkurentowi, Gerlachowi z Nassau. Po śmierci Henryka podporządkował się Gerlachowi[1][2].
Na jego zdolności polityczne, organizacyjne i finansowe zwrócił uwagę arcybiskup Trewiru Boemund z Saarbrücken, który w 1360 powołał go na koadiutora. W 1362 Kuno po rezygnacji Boemunda zajął opróżniony tron arcybiskupi (sakrę otrzymał jesienią tego roku[2]). W 1363 na polecenie papieskie został także administratorem arcybiskupstwa Kolonii sprawując tam faktyczne rządy; w 1366 otrzymał tam funkcję koadiutora. Po śmierci arcybiskupa Kolonii Engelberta z Mark w 1368 odrzucił propozycję zajęcia jego miejsca, jednak do 1371 sprawował faktyczne rządy w Kolonii i zapewnił wybór na kolejnego arcybiskupa swojego krewnego Fryderyka z Saarwerden[1][2][3]. Po śmierci Gerlacha z Nassau w 1371 przejął także na pewien czas administrację arcybiskupstwa Moguncji[1], gdzie również odmówił przyjęcia godności arcybiskupiej[2][3].
W 1354 porozumiał się z królem (a wkrótce cesarzem) Karolem IV Luksemburskim i odtąd był jego bliskim współpracownikiem[1]. Szczególnie przysłużył się cesarzowi w 1376 pomagając przeprowadzić wybór na króla Niemiec syna Karola, Wacława. Zarządzając księstwem biskupim w Trewirze dbał o jego kondycję finansową, poszerzał jego granice, podporządkował sobie arystokrację i miasta (m.in. Trewir i Andernach)[1][2]. Dbał o interesy rodziny. Ustępując z funkcji arcybiskupa Trewiru po uzyskaniu zgody papieskiej w styczniu 1388 zapewnił wybór na swego następcę swojego krewnego (syna bratanka) Wernera. Zmarł kilka miesięcy później[1][2][3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Peter Moraw: Konrad (Kuno) II. von Falkenstein (-Münzenberg). W: Neue Deutsche Biographie. T. 12. Berlin: Duncker & Humblot, 1979, s. 530–531.
- ↑ a b c d e f Martin Persch: Kuno (Konrad) II. von Falkenstein. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon. T. 4. Herzberg: Verlag Traugott Bautz, 1992, s. 822–825. ISBN 978-3-88309-038-2.
- ↑ a b c Bernhard Endrulat: Konrad (Kuno) II.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 16. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1882, s. 627–629.
- p
- d
- e
| Biskupi |
|
|---|---|
| Arcybiskupi |
|
| Elektorzy Rzeszy i Arcybiskupi |
|
| Arcybiskupi |
|
