Kusznik
Informacje w projektach siostrzanych |
Multimedia w Wikimedia Commons |
Teksty źródłowe w Wikiźródłach |
Definicje słownikowe w Wikisłowniku |
Kusznik – średniowieczny żołnierz posługujący się kuszą walczący pieszo i konno[1]. Współcześnie także człowiek praktykujący kusznictwo sportowe.
Największą sławę zdobyli kusznicy genueńscy wykorzystywani przez Republikę Genui oraz służący jako wojsko najemne w innych państwach włoskich i w całej Europie.
Formacja kuszników była tak samo zwrotna i mobilna jak łuczników, cała różnica polegała na szybkostrzelności i sile ognia. Kusznik strzelał z prędkością około 7 bełtów na minutę, lecz z upływem czasu szybkostrzelność zmniejszyła się do około 5 bełtów. Kusznicy używali lekkich pancerzy takich jak zbroja strzelcza czy brygantyna, ale w przeciwieństwie do łuczników często nosili hełmy zwane kapalinami.
Osłanianiem kuszników w czasie bitwy zajmowali się pawężnicy i tarczownicy.
Przypisy
- ↑ kusznicy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-04-04] .
- p
- d
- e
Okresy | |
---|---|
Rodzaje wojsk |
|
Formacje wojskowe |
|
Wojskowi | |
Najważniejsze bitwy | |
Najważniejsze oblężenia |
|
- BNCF: 17726
- PWN: 3929419
- Catalana: 0082905