Lancetogłów meksykański

Lancetogłów meksykański

Lampropeltis mexicana[1]
(Garman, 1884)
Lampropeltis mexicana mexicana
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	połozowate
Podrodzina	połozy
Rodzaj	Lancetogłów
Gatunek	Lancetogłów meksykański
Podgatunki
L. mexicana mexicana L. mexicana leonis L. mexicana greeri L. mexicana thayeri
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Lancetogłów meksykański, Meksykański wąż królewski (Lampropeltis mexicana) – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych. Występuje na całej Wyżynie Meksykańskiej^[3] w Meksyku^[3] oraz południowych Stanach Zjednoczonych^[3].

Opis

Wymiary i pokrój ciała

Dorosły: od 60 do 120 cm (osobniki typowe to około 90 cm)
Młode po wykluciu:od 20 do 25 cm^{[potrzebny przypis]}
Ciało wysmukłe w stosunku do długości. Głowa wyraźnie zaznaczona.

Uzębienie

typu aglypha.

Ubarwienie

Tło w kolorze od jasno-szarego do bardzo ciemno-szarego (u niektórych podgatunków nawet czarne) z brązowymi lub brązowo-czerwonymi pręgami (niedomkniętymi po stronie brzusznej) rozszerzającymi się na grzbiecie niekiedy z niewielką plamą koloru tła. W zależności od podgatunku pręgi po stronie grzbietowej mogą być szerokości od pięciu do około piętnastu łusek. Pręgi ograniczone czarną linią – szerokości jednej łuski. (U podgatunku L. mexicana thayeri może występować czarna odmiana barwna, gdzie u młodocianych osobników pręgi są widoczne jako ciemniejsze przebarwienia z czasem zanikające.) Podbrzusze jaśniejsze prawie różowo-żółte z nieregularnymi plamami koloru czarnego. Na głowie u większości osobników występuje wyraźny wzór odwróconej trzylistnej koniczyny wyznaczającej odwróconą literę Y. lub odwróconego serca/tarczy.

Tryb życia

Wąż naziemny zamieszkujący suche, niepustynne tereny Wyżyny Meksykańskiej, zalesione lasami sosnowymi lub dębowymi. Podłoże w dużym stopniu kamieniste.
Pomimo okrągłej źrenicy oka sugerującej przystosowanie do dziennego trybu życia wąż aktywny głównie nocą.

Żywienie

Małe gryzonie, jaszczurki, węże w tym nawet grzechotniki.

Hodowla

Minimalne wymiary zbiornika

Dla pary 0,85x0,50x0,40^[4] długości osobnika – wymiar ten odnosi się także do jednego osobnika.

Temperatura

w dzień 28 °C w nocy 20 °C^[4] należy także zapewnić stałą "wyspę cieplną" o temperaturze 34-38 °C.

Wilgotność w zbiorniku

47%-60%

Kryjówki

Minimum dwie kryjówki. Jedna w strefie najzimniejszej druga w strefie ciepłej. Duża ilość dodatkowych kryjówek takich jak porzucone na podłożu liście czy konary dobrze wpływa na poczucie bezpieczeństwa węża.
Dodatkowo w okresie linienia należy zapewnić wilgotną kryjówkę wyścieloną mchem lub torfem.

Podłoże

Wszelkiego rodzaju podłoża naturalne stosowane w terrarystyce – rozdrobniona kora z drzew iglastych, trociny drzew liściastych, drewienka drzew liściastych. Należy zwrócić uwagę, że węże na legowisko wybierają podłoża w miarę miękkie takie jak mech czy trociny z topoli osiki.

Woda

Miska z codziennie zmienianą wodą.
Ze względu na warunki w jakich żyją na wolności nie jest wymagany basen do kąpieli. Zdrowe osobniki bardzo rzadko wchodzą całe do wody.

Karmienie

Na ogół bez problemu przyjmują żywe jak i martwe gryzonie takie jak myszy, myszy np: masto (łac. Praomys natalensis)^[5].
Powyższa dieta zapewnia wszystkie składniki odżywcze i nie wymaga wzbogacania suplementami takimi jak wapń czy witaminy.

Zimowanie

Węże te nie zimują.

Przypisy