Liczba mierzalna

Liczba mierzalnanieprzeliczalna liczba kardynalna κ {\displaystyle \kappa } na której istnieje κ {\displaystyle \kappa } -zupełny niegłówny ultrafiltr. Liczba rzeczywiście mierzalna to nieprzeliczalna liczba kardynalna κ {\displaystyle \kappa } na której istnieje κ {\displaystyle \kappa } -addytywna miara, która znika na punktach i która mierzy wszystkie podzbiory κ . {\displaystyle \kappa .}

Liczby mierzalne są punktem wyjściowym dla części hierarchii dużych liczb kardynalnych związanej z zanurzeniami elementarnymi V w modelu wewnętrznym M.

Rys historyczny

  • W 1905 Giuseppe Vitali podał przykład podzbioru liczb rzeczywistych R {\displaystyle \mathbb {R} } który nie może być mierzalny względem żadnej przeliczalnie addytywnej miary niezmienniczej na przesunięcia (zbiór Vitalego).
  • Stefan Banach sformułował następujący problem: Czy istnieje przeliczalnie addytywna miara μ mierząca wszystkie podzbiory R {\displaystyle \mathbb {R} } i znikająca na punktach.
  • W 1929 Stefan Banach i Kazimierz Kuratowski wykazali, że przy założeniu CH taka miara nie istnieje[1].
  • W 1930 Stanisław Ulam[2] wykazał, że każda rzeczywiście mierzalna liczba kardynalna jest (słabo) nieosiągalna. W tym samym artykule Ulam rozważał miary o wartościach w { 0 , 1 } {\displaystyle \{0,1\}} wprowadzając tak pojęcie liczby mierzalnej.

Definicje

Niech κ {\displaystyle \kappa } będzie liczbą kardynalną.

  • κ {\displaystyle \kappa } -addytywna miara na κ {\displaystyle \kappa } to taka funkcja
μ : P ( κ ) [ 0 , 1 ] , {\displaystyle \mu :{\mathcal {P}}(\kappa )\longrightarrow [0,1],}
że
(a) μ ( κ ) = 1 , {\displaystyle \mu (\kappa )=1,} ale μ ( { x } ) = 0 {\displaystyle \mu (\{x\})=0} dla każdego x κ , {\displaystyle x\in \kappa ,} oraz
(b) jeśli { A α : α < λ } P ( κ ) {\displaystyle \{A_{\alpha }:\alpha <\lambda \}\subseteq {\mathcal {P}}(\kappa )} jest rodziną parami rozłącznych podzbiorów κ {\displaystyle \kappa } oraz λ {\displaystyle \lambda } < κ , {\displaystyle \kappa ,} to
μ ( α < λ A α ) = α < λ μ ( A α ) := sup { i I μ ( A i ) : I {\displaystyle \mu \left(\bigcup \limits _{\alpha <\lambda }A_{\alpha }\right)=\sum \limits _{\alpha <\lambda }\mu (A_{\alpha }):=\sup {\Bigg \{}\sum _{i\in I}\mu (A_{i}):I} jest skończonym podzbiorem λ } . {\displaystyle \lambda {\Bigg \}}.}
  • Filtr F {\displaystyle F} podzbiorów zbioru S {\displaystyle S} jest
(i) κ {\displaystyle \kappa } -zupełny jeśli przekrój mniej niż κ {\displaystyle \kappa } zbiorów z F {\displaystyle F} należy do F , {\displaystyle F,}
(ii) filtrem głównym jeśli F = { X S : A X } {\displaystyle F=\{X\subseteq S:A\subseteq X\}} dla pewnego zbioru A S . {\displaystyle A\subseteq S.}

Nieprzeliczalna liczba kardynalna κ {\displaystyle \kappa } jest liczbą rzeczywiście mierzalną jeśli istnieje κ {\displaystyle \kappa } -addytywna miara na κ . {\displaystyle \kappa .} Nieprzeliczalna liczba kardynalna κ {\displaystyle \kappa } jest liczbą mierzalną jeśli istnieje κ {\displaystyle \kappa } -addytywna miara na κ {\displaystyle \kappa } o wartościach w {0,1}. Jeśli

μ : P ( κ ) { 0 , 1 } {\displaystyle \mu :{\mathcal {P}}(\kappa )\longrightarrow \{0,1\}}

jest κ {\displaystyle \kappa } -addytywną miarą na κ , {\displaystyle \kappa ,} to

U = { A κ : μ ( A ) = 1 } {\displaystyle U=\{A\subseteq \kappa :\mu (A)=1\}}

jest κ {\displaystyle \kappa } -zupełnym niegłównym ultrafiltrem na κ . {\displaystyle \kappa .} Każdy taki ultrafiltr wyznacza też odpowiednią miarę. Zatem nieprzeliczalna liczba kardynalna κ {\displaystyle \kappa } jest mierzalna wtedy i tylko wtedy gdy istnieje κ {\displaystyle \kappa } -zupełny niegłówny ultrafiltr podzbiorów κ . {\displaystyle \kappa .} (To ostatnie sformułowanie jest najczęściej używaną definicją liczby mierzalnej.)

Przykładowe własności

  • Każda liczba mierzalna jest rzeczywiście mierzalna.
  • W ZFC każda liczba rzeczywiście mierzalna jest granicą liczb słabo nieosiągalnych a każda liczba mierzalna jest liczbą silnie nieosiągalną. Zatem nie można udowodnić w ZFC że istnieją liczby rzeczywiście mierzalne. Natomiast jeśli ZF jest niesprzeczne, to także teoria „ZFC + nie istnieją liczby rzeczywiście mierzalne” jest niesprzeczna.
  • Zakładając ZF+AD:
    1. 1 {\displaystyle \aleph _{1}} jest liczbą mierzalną (a nawet filtr generowany przez cluby jest ultrafiltrem) oraz
    2. 2 {\displaystyle \aleph _{2}} jest liczbą mierzalną.
  • Jeśli istnieje liczba mierzalna, to wszystkie gry nieskończone na analityczne podzbiory N {\displaystyle {\mathcal {N}}} są zdeterminowane[3].
  • Robert M. Solovay[4] udowodnił, że
(i) Jeśli κ {\displaystyle \kappa } jest liczbą mierzalną, to pewne pojęcie forsingu P {\displaystyle \mathbb {P} } forsuje że
2 0 = κ {\displaystyle 2^{\aleph _{0}}=\kappa } i κ {\displaystyle \kappa } jest rzeczywiście mierzalna.
(ii) Jeśli κ {\displaystyle \kappa } jest liczbą rzeczywiście mierzalną, to κ {\displaystyle \kappa } jest mierzalna w pewnym modelu wewnętrznym ZFC.
  • Jeśli κ {\displaystyle \kappa } jest liczbą mierzalną oraz 2 λ = λ + {\displaystyle 2^{\lambda }=\lambda ^{+}} dla każdej nieskończonej liczby kardynalnej λ < κ , {\displaystyle \lambda <\kappa ,} to również 2 κ = κ + . {\displaystyle 2^{\kappa }=\kappa ^{+}.}
  • Jeśli istnieje liczba mierzalna, to każda przestrzeń Banacha ma własność Lebesgue-PIP.

Przypisy

  1. Banach, S.; Kuratowski, C.: Sur une généralisation du problème de la mesure. „Fundamenta Mathematicae” 14 (1929), s. 127–131.
  2. Ulam, S.: Zur Maßtheorie in der allgemeinen Mengenlehre. „Fundamenta Mathematicae” 16 (1930), s. 140–150.
  3. Martin, Donald A.: Measurable cardinals and analytic games. „Fundamenta Mathematicae” 66 (1969/1970), s. 287–291.
  4. Solovay, R.M.: Real-valued measurable cardinals. „Axiomatic set theory (Proc. Sympos. Pure Math., Vol. XIII, Part I, Univ. California, Los Angeles, Calif., 1967)”, Amer. Math. Soc., Providence, R.I., 1971, s. 397–428.