Liczby harmoniczne

Liczby harmoniczne H n , 1 {\displaystyle H_{n,1}} z n = x {\displaystyle n=\lfloor {x}\rfloor } (linia czerwona) z jej asymptotyczną granicą γ + ln [ x ] {\displaystyle \gamma +\ln[x]} (linia niebieska)

Liczby harmoniczne – sumy odwrotności początkowych liczb naturalnych:

H n = 1 + 1 2 + 1 3 + + 1 n = k = 1 n 1 k . {\displaystyle H_{n}=1+{\frac {1}{2}}+{\frac {1}{3}}+\ldots +{\frac {1}{n}}=\sum _{k=1}^{n}{\frac {1}{k}}.}

H n {\displaystyle H_{n}} jest więc n {\displaystyle n} -krotną odwrotnością średniej harmonicznej tych liczb naturalnych.

Liczby harmoniczne były badane w starożytności i pełnią ważną rolę w wielu działach teorii liczb. Potocznie nazywane są szeregiem harmonicznym, są blisko związane z funkcją ζ Riemanna, a także pojawiają się w różnych wyrażeniach licznych funkcji specjalnych.

Dla dowolnego rzeczywistego m {\displaystyle m} istnieje takie naturalne n , {\displaystyle n,} dla którego H n > m . {\displaystyle H_{n}>m.} Wynika to bezpośrednio z rozbieżności szeregu harmonicznego.

Obliczanie

Leonhard Euler podał następujący wzór[1]:

H n = 0 1 1 x n 1 x d x . {\displaystyle H_{n}=\int _{0}^{1}{\frac {\,\,\,1-x^{n}}{1-x}}\,dx.}

Powyższa równość jest oczywista dzięki przekształceniom algebraicznym poniższej tożsamości:

1 x n 1 x = 1 + x + + x n 1 . {\displaystyle {\frac {\,\,\,1-x^{n}}{1-x}}=1+x+\ldots +x^{n-1}.}

Zastosowanie

Liczby harmoniczne pojawiają się w wielu wzorach obliczeniowych, jak na przykład funkcja digamma:

ψ ( n ) = H n 1 γ , {\displaystyle \psi (n)=H_{n-1}-\gamma ,}

gdzie γ {\displaystyle \gamma } to stała Eulera. Związek ten jest często stosowany do zdefiniowania przedłużenia liczb harmonicznych poza liczby naturalne n . {\displaystyle n.}

W 2002 roku Jeffrey Lagarias udowodnił, że hipoteza Riemanna może być zastąpiona równoważnym wyrażeniem, że

σ ( n ) H n + ln ( H n ) e H n {\displaystyle \sigma (n)\leqslant H_{n}+\ln(H_{n})e^{H_{n}}}

jest prawdziwe dla dowolnej liczby naturalnej n 1 , {\displaystyle n\geqslant 1,} z ostrą nierównością jeśli n > 1 ; {\displaystyle n>1;} σ ( n ) {\displaystyle \sigma (n)} oznacza sumę dzielników liczby n {\displaystyle n} [2].

Uogólnienie

Uogólnione liczby harmoniczne rzędu n {\displaystyle n} z m {\displaystyle m} są zdefiniowane jako[3]

H n , m = k = 1 n 1 k m . {\displaystyle H_{n,m}=\sum _{k=1}^{n}{\frac {1}{k^{m}}}.}

Należy zauważyć, że jeśli m > 1 {\displaystyle m>1} to istnieje granica przy n {\displaystyle n} zmierzającym do nieskończoności.

Inne stosowane zapisy to

H n , m = H n ( m ) = H m ( n ) . {\displaystyle H_{n,m}=H_{n}^{(m)}=H_{m}(n).}

Przypadek dla wartości m = 1 {\displaystyle m=1} jest przypadkiem specjalnym, który nazywa się liczbą harmoniczną, a indeks m {\displaystyle m} jest w zapisie pomijany[3].

Przypisy

  1. EdE. Sandifer EdE., How Euler Did It. Estimating the Basel Problem, grudzień 2003 [dostęp 2012-11-20] [zarchiwizowane 2005-05-13]  (ang.).
  2. Jeffrey C. Lagarias: An Elementary Problem Equivalent to the Riemann Hypothesis. 2002. [dostęp 2012-11-20]. (ang.).
  3. a b MarcinM. Szweda MarcinM., Kongruencje na liczbach harmonicznych i ich uogólnienia, [w:] Oblicze 2016, Poznań: Koło Naukowe Matematyków UAM, wrzesień 2016, s. 201, ISBN 978-83-946301-0-2 [dostęp 2019-02-09]  (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Harmonic Number, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.).
  • Extending the Harmonic Numbers to the Reals, [w:] Lines That Connect [online], YouTube, 22 sierpnia 2021  (ang.).
Encyklopedie internetowe (liczby całkowite):
  • Britannica: science/harmonic-number