Nureddin Pasza

Ten artykuł od 2009-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Nureddin Pasza

Nureddin Pasza (tur. Sakallı Nurettin Paşa; ur. 1873 w Bursie, zm. 1932) – turecki generał i polityk. Nacjonalista czerpiący z ideologii Młodoturków dążący do eksterminacji i wyparcia z Turcji mniejszości narodowych.

Życiorys

Karierę wojskową rozpoczął w 1893 r. w Imperium Osmańskim, następnie walczył z Grecją w 1897 r. i w wojnach bałkańskich. Podczas I wojny światowej dowodził na froncie irackim.

Wojska pod jego dowództwem zasłynęły z przeprowadzania krwawych pacyfikacji miejscowości zamieszkiwanych przez Greków i Ormian w latach 1915–1917 (Rzeź Ormian) i w czasie likwidacji prowizorycznego państwa Greków pontyjskich[1].

W końcowej fazie wojny z Grecją 9 września 1922 r. zajął Smyrnę. Wbrew rozkazowi Mustafy Kemala Atatürka, nakazującemu oszczędzenie ludności cywilnej, w dzielnicach zamieszkiwanych przez Greków i Ormian doszło za pozwoleniem Nureddina Paszy do masakry i wielkiego, zorganizowanego przez armię turecką pożaru[2][3][4][5][6]. Jest odpowiedzialny za brutalny mord na biskupie miasta Chryzostomie ze Smyrny.

W 1922 zorganizował porwanie liberalnego tureckiego polityka Ali Kemala Beya, który następnie został wydany tłumowi i brutalnie zamordowany.

W 1925 r. został na jedną kadencję deputowanym. Po wojnie znalazł się w obozie przeciwników Mustafy Kemala Atatürka, co skutkowało jego marginalizacją w życiu politycznym.

Przypisy

  1. The Genocide and Its Aftermath. [w:] The Australian Institute for Holocaust and Genocide Studies [on-line]. [dostęp 2009-12-27]. (ang.).
  2. Emeis oi Ellines – Historia wojen współczesnej Grecji przytacza liczne przykłady planowego podpalania miasta przez tureckie oddziały regularnej armii i oddziały ochotnicze, w tym otoczenie rowem z produktami ropopochodnymi, a następnie całkowite spalenie dzielnicy ormiańskiej, wraz z jej ludnością.
  3. Profesor Marjorie Housepian Dobkin w kronice Smyrna 1922. The Destruction of a City cytuje m.in. wicekonsula USA w Smyrnie oraz innych naocznych świadków, spośród personelu konsulatu, relacjonujących „Turkish soldiers often directed by officers. Throwing petroleum in the streets and houses – tureccy żołnierze, często kierowani przez oficerów, rozlewali ropę naftową na ulicach i domach”.
  4. Giles Milton przytacza relacje świadków opisujących podpalanie miasta przez żołnierzy tureckich, substancją o zapachu przypominającym ropę naftową. W: Giles Milton: Paradise Lost: Smyrna, 1922, ISBN 978-0-465-01119-3, s.: 305–307, 315 i 318
  5. Także niektóre źródła tureckie, nie podając szczegółów o pożarze, przyznają, że miasto znajdowało się w rękach tureckich już od 9 września (palenie dzielnic greckich, armeńskich i żydowskich rozpoczęło się 13 września).
  6. The history of Izmir, All about Turkey
Kontrola autorytatywna (osoba):