Obojczyk (anatomia)

Obojczyk

clavicle, collarbone

clavicula

Obojczyk człowieka.

Obojczyk

Obojczyk (ang. clavicle, collarbone, łac. clavicula) – kość długa, łącząca łopatkę i mostek. Obojczyk stanowi jedyne połączenie szkieletu kończyny górnej ze szkieletem osiowym^[1].

Obojczyk jest widoczny i łatwo wyczuwalny, szczególnie przy podniesionej obręczy barkowej (np. przy maksymalnym wyciągnięciu ręki do przodu), kiedy dół nadobojczykowy jest pogłębiony, oraz u osób chudych^[1].

Rozwój i budowa

Część środkowa rozwija się na podłożu łącznotkankowym, końce na podłożu chrzęstnym^[1]. Ma kształt podłużny, jest wygięty lekko w kształcie litery S^[1]. Ma koniec barkowy (ang. acromial end, łac. extremitas acromialis) - boczny i koniec mostkowy (ang. sternal end, łac. extremitas sternalis) - przyśrodkowy^[1]. Pomimo tego, że jest kością długą, nie posiada on jamy szpikowej lub jest ona bardzo niewielka^[1].

Przyczepy mięśni i więzadeł

Jest miejscem przyczepu ważnych mięśni: na powierzchni górnej przyśrodkowo- mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego i mięśnia piersiowego większego, a bocznie mięśnia naramiennego i czworobocznego; na powierzchni dolnej znajduje przyczep mięśnia mostkowo-gnykowego (ang. sternohyoid muscle, łac. m. sternohyoideus), bocznie do niego zlokalizowany jest wycisk więzadła żebrowo-obojczykowego (ang. impression for costoclavicular ligament, łac. impressio ligamenti costoclavicularis), stanowiący miejsce przyczepu tego więzadła, a bocznie od niego znajduje się miejsce przyczepu mięśnia podobojczykowego, a także guzek stożkowaty (ang. conoid tubercle, łac. tuberculum conoideum) i kresa czworoboczna (ang. trapezoid line, łac. linea trapezoidea), przy czym dwa ostatnie są miejscem przyczepu więzadła kruczo-obojczykowego (ang. coracoclavicular ligament, łac. ligamentum coracoclaviculare).

Zobacz hasło obojczyk w Wikisłowniku

Aspekt kliniczny u człowieka

Obojczyk jest kością podatną na złamania, również podczas porodu. Urazom obojczyka mogą towarzyszyć urazy tętnicy podobojczykowej lub splotu ramiennego, ze względu na ich bliski przebieg^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka T.I. Warszawa: PZWL, 1968, s. 406-409.