Pałac Królewski w Madrycie

Ten artykuł od 2019-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pałac Królewski w Madrycie

Pałac Królewski w Madrycie od strony Catedral de la Almudena
Państwo	Hiszpania
Miejscowość	Madryt
Styl architektoniczny	barokowy
Architekt	Filippo Juvara, Giovanni Battista Sacchetti
Inwestor	Filip V Burbon
Ukończenie budowy	XVIII w.
Położenie na mapie miasta Madrytu Pałac Królewski w Madrycie
Położenie na mapie Hiszpanii Pałac Królewski w Madrycie
Położenie na mapie wspólnoty autonomicznej Madrytu Pałac Królewski w Madrycie
40°25′06″N 3°42′51″W/40,418333 -3,714167
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Pałac Królewski w Madrycie (hiszp. Palacio Real de Madrid lub Palacio de Oriente)^[1] – zbudowany w XVIII wieku przez Filipa V Burbona. Zaprojektowany w stylu baroku przez włoskiego architekta Filippo Juvarę, który jednak umarł przed rozpoczęciem prac budowlanych. Wnętrza i otoczenie są utrzymane w stylu rokoko i klasycystycznym. Jest oficjalną rezydencją króla Hiszpanii, chociaż król Jan Karol I ani jego rodzina nie mieszkał w pałacu, a w mniejszym Palacio de la Zarzuela na przedmieściach Madrytu.

O powierzchni 135 000 m² i jest prawie dwa razy więcej niż Pałac Buckingham czy Pałac Wersalski,^[2] jest największym pałacem królewskim w Europie Zachodnieji jeden z największych na świecie. Znajduje się w nim cenne dziedzictwo historyczno-artystyczne, w tym zestaw instrumentów muzycznych znany jako palatyński Stradivarius, oraz bardzo ważne zbiory innych dyscyplin, takich jak malarstwo, rzeźba i gobelin. Komnaty reprezentacyjne i kolekcje sztuki są otwarte dla zwiedzających, o ile nie odbywają się oficjalne wydarzenia.​ W 2023 roku Pałac Królewski odwiedziło ponad 1,4 miliona osób, co czyni go jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków w Hiszpaniii jedno z ulubionych miejsc turystów na całym świecie.​^[3]

Stary Alkazar, siedziba Habsburgów spłonął 24 grudnia 1734 r. Nowa siedziba, życzeniem monarchów, miała być monumentalną budowlą wzorowaną na paryskim Luwrze. Pierwotny projekt Juvary okazał się zdaniem władców zbyt kosztowny. Juvara zmarł w 1736 r., nie mógł zatem przeprojektować siedziby. Zgodnie z życzeniem Juvary, prace nad zadaniem powierzono Sacchettiemu, który znacznie (do ok. 1/4) zredukował rozmiary budowli i jej koszty starając się jednocześnie zachować koncepcję Juvary. Od nowa zaprojektował elewację ogrodową, powiększył tarasy i zmienił wewnętrzną klatkę schodową. Pałac usytuowany na wysokim brzegu rzeki Manzanares został rozwiązany wokół wewnętrznego, kwadratowego dziedzińca, który otaczają loggie. Dolne rustykalne piętra stwarzają wrażenie solidnego cokołu, na którym wspierają się trzy kondygnacje o elewacjach utrzymanych w wielkim porządku. Elewacje zdobią ryzality (środkowy i boczne). Kopuła widoczna powyżej północnej elewacji przykrywa królewską kaplicę.

Konstrukcję kontynuowano w latach 1738-1755, a w 1764 po raz pierwszy w pałacu zamieszkał król Karol III Hiszpański.

• 
  Pomieszczenia posiadają bogate zdobienia
• 
  Żyrandol w jednej z komnat
• 
  Panoramiczny widok elewacji frontowej

Przypisy