Pełnomocnik (wzorzec projektowy)

Ten artykuł należy dopracować: patrz: Zalecenia edycyjne dla wzorców projektowych. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pełnomocnik (ang. proxy) – strukturalny wzorzec projektowy, którego celem jest utworzenie obiektu zastępującego inny obiekt. Stosowany jest w celu kontrolowanego tworzenia na żądanie kosztownych obiektów oraz kontroli dostępu do nich.

Rodzaje i zastosowanie

Istnieją cztery rodzaje tego wzorca, które jednocześnie definiują sytuacje, w których może zostać użyty^[1]:

• wirtualny – przechowuje obiekty, których utworzenie jest kosztowne; tworzy je na żądanie
• ochraniający – kontroluje dostęp do obiektu, sprawdzając, czy obiekt wywołujący ma odpowiednie prawa do obiektu wywoływanego
• zdalny – czasami nazywany ambasadorem; reprezentuje obiekty znajdujące się w innej przestrzeni adresowej
• sprytne odwołanie – czasami nazywany sprytnym wskaźnikiem; pozwala na wykonanie dodatkowych akcji podczas dostępu do obiektu, takich jak: zliczanie referencji do obiektu czy ładowanie obiektu do pamięci

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Pełnomocnik (wzorzec projektowy)

• adapter
• dekorator

Przypisy

Bibliografia

• Erich Gamma, Richard Helm, Ralph Johnson, John Vlissides: Inżynieria oprogramowania: Wzorce projektowe (Wyd. II). Warszawa: WNT, 2008, s. 221–234. ISBN 978-83-204-3472-9.

Linki zewnętrzne

• Szczegółowy opis wzorca wraz z przykładami