Pentekostalizm w Urugwaju

Pentekostalizm w Urugwaju – ruch zielonoświątkowy w Urugwaju, będący drugim nurtem religijnym i stanowi ponad 5% populacji. Ruch zielonoświątkowy pojawił się w Urugwaju w roku 1935, w porównaniu z innymi krajami latynoskimi procent zielonoświątkowców w populacji jest niewielki.

Historia

Wśród krajów Ameryki Południowej w Urugwaju zielonoświątkowcy przez długi czas stanowili najniższy procent populacji. Powodem jest długa tradycja sekularyzacji w tym kraju[1].

Na tle innych krajów latynoskich pentekostalizm dotarł do Urugwaju stosunkowo późno, dopiero w roku 1935. Związane to było z przybyciem Amerykanów z denominacji Church of God. Szwedzka misja przybyła w 1938 roku. Po roku 1980 było już około 70 zielonoświątkowych denominacji, a liczba zielonoświątkowców przekroczyła liczbę tradycyjnych protestantów[1].

W roku 1986 brazylijska denominacja Deus é Amor (Bóg jest Miłością) założyła swój pierwszy zbór w Montevideo. W 1991 roku było już 59 zborów tej denominacji w Montevideo, a także w innych częściach kraju. Ten rozwój wskazuje na słabość wcześniejszych przedsięwzięć ewangelizacyjnych urugwajskich zielonoświątkowców[1].

Niedługo potem pojawiły się argentyńskie kościoły neo-pentekostalne. Wywiązała się rywalizacja pomiędzy argentyńskimi kościołami neo-pentekostalnymi a brazylijskimi. Rywalizacja sprawiła, że ruchem zielonoświątkowym zainteresowały się media, przez co ruch zielonoświątkowy stał się bardziej zauważalny w społeczeństwie urugwajskim[2].

Statystyki

Według spisu ludności z 1908 roku, 61,2% populacji zadeklarowało, że są katolikami; 37,2% określiło siebie jako ateistów, agnostyków albo ewolucjonistów, a tylko 1,6% określiło siebie mianem protestantów. Według spisu z roku 1980 katolicy stanowili 59,5% populacji, protestanci 1,9%, a Żydzi 1,7%. 35% zadeklarowało brak przynależności religijnej[1]. W roku 2006 katolicy stanowili 47%, protestanci stanowili 11,1%, przedstawiciele innych religii stanowili 1,3%, a 40,5% społeczeństwa deklarowało brak przynależności religijnej, albo odmówiło udzielenia odpowiedzi[3].

W roku 2019 udział procentowy katolików spadł do 38% (5% to praktykujący katolicy), protestantów wzrósł do ok. 15%, z czego 75% mieli stanowić zielonoświątkowcy i neo-zielonoświątkowcy[4][5].

Zielonoświątkowe denominacje (rok 2006)[3]:

  • Asambleas de Dios – 7,5 tysiąca wiernych, 94 zborów
  • Mision Vida – 7 tysięcy wiernych, 94 zborów
  • Tabernaculo Cristo es la Respuesta – 7 tysięcy wiernych, 47 zborów
  • Iglesia de Dios – 5,2 tysiące wiernych, 598 zborów
  • Assambleas de Dios – 4 tysiące wiernych, 461 zborów
  • Iglesia del Nazareno – 4 tysiące wiernych, 86 zborów

Przypisy

  1. a b c d Oro i Semán 2000 ↓, s. 608.
  2. Oro i Semán 2000 ↓, s. 609.
  3. a b Conela 2010 ↓.
  4. Pastorino 2019 ↓.
  5. 2018 Report on International Religious Freedom: Uruguay U.S. Embassy in Uruguay.

Bibliografia

  • Ari Pedro Oro, Pablo Semán, przeł. Anahi Walton-Schafer. Pentecostalism in the Southern Cone Countries. „Overview and Perspectives”. Vol 15(4), s. 605–627, 2000. 
  • Miguel Pastorino: Evangélicos y política en el Uruguay después de las elecciones. Diálogo Político, diciembre 9 2019.
  • Conela: Resumen estadístico de la iglesia latina global. Prolades.com, 2010.
  • p
  • d
  • e
  • Argentyna
  • Boliwia
  • Brazylia
  • Chile
  • Ekwador
  • Dominikana
  • Gwatemala
  • Haiti
  • Honduras
  • Kolumbia
  • Kostaryka
  • Kuba
  • Meksyk
  • Nikaragua
  • Panama
  • Paragwaj
  • Peru
  • Portoryko
  • Salwador
  • Urugwaj
  • Wenezuela