Philippe Albert

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1967
Bouillon

Wzrost

191 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
1986–1989	Royal Charleroi	97	(9)
1989–1991	KV Mechelen	87	(6)
1991–1994	Anderlecht	50	(9)
1994–1999	Newcastle United	96	(8)
1998–1999	→ Fulham (wyp.)	13	(2)
1999–2000	Royal Charleroi	14	(1)
	W sumie:	357	(35)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
1987–1997	Belgia	41	(5)

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Philippe Albert (ur. 10 sierpnia 1967 w Bouillon) – były belgijski piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy.

Kariera klubowa

Karierę piłkarską Albert rozpoczął w klubie Royal Charleroi. W sezonie 1985/1986 zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze belgijskiej, a w kolejnym był już podstawowym zawodnikiem tego zespołu. W Charleroi grał do końca sezonu 1988/1989, ale nie odniósł większych sukcesów. Następnie odszedł do ówczesnego mistrza Belgii, KV Mechelen. Tam podobnie, jak w zespole z Charleroi, grał w pierwszym składzie. W Mechelen spędził trzy sezony, po czym w 1992 roku, po zdobyciu Złotego Buta, przeszedł do stołecznego Anderlechtu. W 1993 roku wywalczył z Anderlechtem swój pierwszy w karierze tytuł mistrza Belgii. Z kolei w sezonie 1993/1994 zadebiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów, a następnie obronił mistrzostwo kraju. Zdobył też z „Fiołkami” Puchar Belgii.

Latem 1994 roku Albert odszedł z Anderlechtu i za 2,6 miliona funtów został sprzedany do angielskiego Newcastle United, prowadzonego przez menedżera Kevina Keegana. W dniu swoich 27 urodzin, czyli 10 sierpnia, podpisał kontrakt ze „Srokami” i na tę okazję wybrał numer 27. W Premiership Belg zadebiutował 21 sierpnia w wygranym 3:1 wyjazdowym meczu z Leicester City. W Newcastle był podstawowym zawodnikiem, jednak w niemal każdym sezonie leczył kontuzję. W sezonie 1995/1996 był bliski wywalczenia mistrzostwa Anglii, jednak w ostatnich kolejkach „Sroki” straciły przewagę nad Manchesterem United i to „Czerwone Diabły” świętowały wywalczenie tytułu. W 1997 roku Newcastle znów zakończyło sezon na 2. miejscu za Manchesterem, a Albert był jednym z bohaterów spotkania między tymi drużynami, rozegranego na St James’ Park, które Newcastle wygrało aż 5:0. W 86. minucie meczu strzelił gola Peterowi Schmeichelowi strzałem z około 35 metrów. W 1998 roku dotarł z Newcastle do finału Pucharu Anglii, ale jego zespół uległ 0:2 Arsenalowi. W sezonie 1998/1999, gdy menedżerem Newcastle został Ruud Gullit, Albert rozegrał zaledwie 7 spotkań i zimą został wypożyczony do grającego w Division Two, Fulham F.C. i przyczynił się do jego awansu do Division One.

Latem 1999 roku Albert wrócił do Belgii, do swojego pierwotnego klubu Royal Charleroi. Tam spędził sezon i po rozegraniu 13 meczów zdecydował się zakończyć piłkarską karierę. Liczył sobie wówczas niespełna 33 lata.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1985/86	Royal Charleroi	Belgia	Eerste Klasse	5	0
1986/87				27	2
1987/88				32	5
1988/89				33	2
1989/90	KV Mechelen			22	0
1990/91				32	4
1991/92				33	2
1992/93	RSC Anderlecht			25	5
1993/94	RSC Anderlecht			25	4
1994/95	Newcastle United	Anglia	Premiership	17	2
1995/96				23	4
1996/97				27	2
1997/98				23	0
1998/99				7	0
1998/99	Fulham F.C.		Division Two	13	2
1999/00	Royal Charleroi	Belgia	Eerste Klasse	13	1

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Belgii Albert zadebiutował 29 kwietnia 1987 roku w meczu eliminacji do Euro 88 zremisowanym 0:0 z Irlandią. W 1990 roku został powołany przez selekcjonera Guya Thysa do kadry na Mistrzostwa Świata we Włoszech. Tam zaliczył jeden mecz: grupowy z Hiszpanią (1:2). Swój drugi i ostatni mundial Albert zaliczył w 1994 w USA. Tam zagrał czterokrotnie: z Marokiem (1:0), z Holandią (1:0 i zwycięski gol w 65. minucie), i w 1/8 finału z Niemcami (2:3 i gol w 90. minucie meczu). W 1997 roku zakończył reprezentacyjną karierę. W drużynie narodowej wystąpił łącznie 41 razy i strzelił 5 bramek.