Poemat symfoniczny

Poemat symfoniczny – instrumentalna forma muzyczna. Za twórcę pierwszego poematu symfonicznego uchodzi Ferenc Liszt. Poemat symfoniczny to utwór o charakterze programowym, zwykle sugerowanym już w tytule. Forma nie posiada określonej budowy i jest podporządkowana wymogom fabularnej treści, inspirowanej najczęściej literaturą, rzadziej sztukami plastycznymi[1]. Wczesne poematy symfoniczne były zazwyczaj jednoczęściowe. W XIX-wiecznych Niemczech w odniesieniu do poematu symfonicznego używano nazw Tondichtung, Musikalisches Gedicht, Sifnonische Dichtung i innych. W literaturze muzycznej pierwszy raz określenia Tondichtung użył Carl Loewe w stosunku do utworu Mazeppa op. 27 według Byrona, napisanego w 1830 r.

Do rozwoju tej formy najbardziej przyczynili się:

  • Ferenc Liszt – napisał m.in.:
    • Les Preludes (Preludia, według Medytacji Lamartine'a)
    • Tasso, lamento e trionfo (według Byrona)
    • Co słychać w górach
    • Orfeusz
    • Prometeusz
    • Hungaria
    • Hamlet
    • Bitwa Hunów
    • Mazepa
  • Camille Saint-Saëns
    • Kołowrotek Omfalii (Le Rouet d'Omphale), op. 31
    • Phaëton, op. 39
    • Taniec szkieletów (Danse macabre), op. 40
    • La Jeunesse d'Hercule, op. 50
  • Bedřich Smetana
    • cykl 6 poematów symfonicznych Má vlast (Moja ojczyzna), w tym najsłynniejszy Vltava (Wełtawa)
  • Antonín Dvořák
    • Wodnik op. 107
    • Południca op.108
    • Złoty kołowrotek op.109
    • Leśny gołąb op. 110
    • Pieśń bohaterska op. 111
  • Zygmunt Noskowski
    • Step op. 66
  • Piotr Czajkowski
    • fantazja symfoniczna Burza, op. 18 – według Szekspira
    • uwertura fantastyczna Romeo i Julia – według Szekspira
    • uwertura Rok 1812, op. 49
    • ballada symfoniczna Wojewoda, op. 78 – według poematu Mickiewicza
  • Anatolij Ladow
    • Baba Jaga, op. 56
    • Zaczarowane jezioro, op. 62
    • Kikimora, op. 63
  • César Franck
  • Richard Strauss
    • Don Juan op. 20
    • Śmierć i wyzwolenie op. 24
    • Till Eulenspiegel op. 28
    • Also sprach Zarathustra, op. 30 (Tako rzecze Zaratustra)
    • Ein Heldenleben, op. 40
  • Konstanty Gorski
  • Mieczysław Karłowicz
    • Powracające fale, op. 9
    • Odwieczne pieśni, op. 10
    • Rapsodia litewska, op. 11
    • Stanisław i Anna Oświecimowie, op. 12
    • Smutna opowieść, op. 13
    • Epizod na maskaradzie, op. 14
  • Paul Dukas
    • scherzo symfoniczne L'Apprenti sorcier (Uczeń czarnoksiężnika)
  • Jean Sibelius
    • En Saga, op. 9
    • Le Cygne de Tuonela, op. 22 nr 3
    • Finlandia, op. 26
    • Córka Pohjola, op. 49
    • Oceanidy, op. 73
  • Ottorino Respighi
    • Pini di Roma (Pinie rzymskie)
    • Fontane di Roma (Fontanny rzymskie)
    • Feste Romane
  • Bolesław Szabelski
    • Mikołaj Kopernik
  • Wojciech Kilar
  • Modest Musorgski
    • Noc na Łysej Górze

jak również inni kompozytorzy (np.: Arnold Bax, Carl Nielsen).

Przypisy

  1. Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 2005. ISBN 83-01-11390-1.
Kontrola autorytatywna (gatunek muzyczny):
  • LCCN: sh85131460
  • GND: 4181512-9
  • BnF: 123032305
  • BNCF: 28491
  • NKC: ph126357
  • J9U: 987007553674705171
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3959032
  • Britannica: art/symphonic-poem
  • Universalis: poeme-symphonique
  • Catalana: 0237527