Situla
 | Ten artykuł dotyczy naczynia. Zobacz też: gwiazda Situla. |
Situla – duże naczynie używane w starożytności, wykonane przeważnie z brązu, będące odpowiednikiem dzisiejszego wiadra. Situle były spotykane również w średniowieczu.
W starożytności situle miały zwykle kształt koniczny (odwrócony ścięty stożek), jeden kabłąkowaty uchwyt, bogatą dekorację rytą i trybowaną ujętą w poziome kręgi. Produkowano je na terenie Italii i południowo-wschodniej Europy w okresie halsztackim i lateńskim. Służyły do czerpania i noszenia wody, a także były wykorzystywane w obrzędach rytualnych. Rozpowszechnione były w wielu rejonach Europy, aż po Skandynawię.
Dotarły one również na ziemie polskie – brązową situlę z żelaznym kabłąkiem pochodzenia italskiego odkryto w grobie wojownika kultury przeworskiej w Zubowicach koło Zamościa, datowanym na przełom II i I wieku p.n.e. Inny egzemplarz, datowany na około 2500 lat i pochodzący z obszaru dzisiejszych Węgier, odkryty został w Brzozowcu. Zobaczyć można go w Izbie Regionalnej w Namysłowie.
Zobacz też
- sztuka situl
Bibliografia
- AndrzejA. Kokowski AndrzejA., Starożytna Polska, Warszawa: Wyd. TRIO, 2005, s. 66,101, ISBN 83-7436-012-7, OCLC 69479176 .
- Encyklopedia sztuki starożytnej, praca zbiorowa, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 529, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).
Linki zewnętrzne
 | Zobacz multimedia związane z tematem: Situla |
- Średniowieczna situla, datowana na IX wiek n.e., z kościoła św. Piotra i Pawła z Kranenburga w Niemczech, z przedstawieniami scen biblijnych (ang.)
- p
- d
- e
Ceramika starożytnej Grecji
| Naczynia na wino | |
|---|---|
| Naczynia na wodę | |
| Naczynia do mieszania |
|
| Do gotowania |
|
| Zastawa stołowa | |
| Na wonności, substancje oleiste; weselne |
|
| Ceramika rytualna | |
| Przechowywanie i inne | |
| Inne | |
| Techniki |
|
| Malarstwo wazowe |
|
- GND: 4455700-0
- Britannica: art/situla
- Universalis: situle
