Sobór św. Mikołaja w Kamieńskiem

Sobór św. Mikołaja

Свято-Миколаївський собор

12-104-0001
sobór katedralny
Widok ogólny
Państwo	Ukraina
Obwód	dniepropetrowski
Miejscowość	Kamieńskie
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Eparchia	kamieńska
Sobór katedralny	od 2011
Wezwanie	św. Mikołaja
Wspomnienie liturgiczne	6/19 grudnia
Historia Data zakończenia budowy 1894 Data poświęcenia 1894 Data zamknięcia 1929; 1960 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1941; 1988 Fundator pracownicy zakładów metalurgicznych w Kamieńskiem
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Architekt Borodnicki Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 3 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie obwodu dniepropetrowskiego Sobór św. Mikołaja
Położenie na mapie Ukrainy Sobór św. Mikołaja
48°31′27,4″N 34°36′49,3″E/48,524278 34,613694
Multimedia w Wikimedia Commons

Sobór św. Mikołaja – prawosławny sobór w Kamieńskiem, katedra eparchii kamieńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

Sobór został zbudowany w 1894 w Kamieńskiem, wsi, która znajdowała się na miejscu obecnego miasta o tej nazwie. Pomysłodawcą budowy świątyni był dyrektor miejscowych zakładów metalurgicznych Jasiukiewicz, zaś autorem jej projektu świątyni – architekt Borodnicki z Jekatierinosławia. Wzniesienie obiektu sfinansowano ze składek robotników i kadry zarządzającej zakładów. Fabryka w kolejnych latach opłacała również pensje dla dwóch kapłanów i dwóch diakonów służących w świątyni. Po ośmiu latach od zakończenia budowy sobór został rozbudowany, wzniesiono przy nim również nową dzwonnicę, a do wnętrza wstawiono mozaiczną podłogę i marmurowy ikonostas. Budowlę powiększono po raz drugi w latach 1911–1913, rozbudowując dwie nawy boczne i wznosząc nad bocznymi wejściami kolumnady zwieńczone dachami namiotowymi z cebulastymi kopułkami i krzyżami. Zakłady metalurgiczne opłaciły ponadto wykonanie we wnętrzu obiektu fresków, których autorem był akademicki Sokoł^[1].

Sobór został zamknięty w 1929 i przez kolejne dwanaście lat mieścił muzeum rewolucji. Został ponownie otwarty dla wiernych po wkroczeniu do miasta armii niemieckiej. Pozostał czynny także po II wojnie światowej. W 1960 po raz drugi zaadaptowano go na muzeum, a cerkiewne wyposażenie wywieziono^[1].

W 1988 świątynię zwrócono Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu. Była wówczas w skrajnie złym stanie technicznym. Budowla została odrestaurowana. Ponownie jej remont finansowany był przez zakłady metalurgiczne. W 2011 cerkiew stała się soborem katedralnym nowo erygowanej eparchii dnieprodzierżyńskiej (obecnie kamieńskiej)^[1].

Przypisy