Stefan Ludwik Grotowski

Stefan Ludwik Grotowski
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1867
Jaćmierz

Data śmierci

22 listopada 1925

Konsul Generalny RP w Nowym Jorku
Okres

od 1920
do 1925

Poprzednik

Zdzisław Kurnikowski

Następca

Sylwester Gruszka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Stefan Ludwik Grotowski h. Rawicz (ur. 25 sierpnia 1867 w Jaćmierzu, zm. 22 listopada 1925) – polski urzędnik konsularny.

Syn Leona Grotowskiego h. Rawicz (1834–1922), ziemianina, polityka, właściciela dóbr Jaćmierz i Posada Jaćmierska, oraz Marii hr. Starzeńskiej h. Lis (ur. 1845).

Ukończył studia uzyskując tytuł naukowy doktora.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w pierwszych latach II Rzeczypospolitej pełnił funkcję Konsula Generalnego RP w Nowym Jorku (1920–1925).

Pochowany na cmentarzu w Jaćmierzu.

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[1]

Przypisy

  1. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.

Bibliografia

  • Joanna Słyszewska-Gibasiewicz: Polityka kadrowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych w kształtowaniu się służby zagranicznej w II RP, [w:] Państwowość konstytucyjna XIX i XX wieku, Wydawnictwo UWM Olsztyn 2015.
  • Stefan Ludwik Grotowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-28].