The Dark Side of the Moon

Ten artykuł od 2017-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ten artykuł dotyczy płyty Pink Floyd. Zobacz też: płytę Dream Theater pod tym samym tytułem.
The Dark Side of the Moon
Wykonawca albumu studyjnego
Pink Floyd
Wydany

1 marca 1973

Nagrywany

czerwiec 1972 – styczeń 1973

Gatunek

rock progresywny[1], rock psychodeliczny[1]

Długość

43:00

Wydawnictwo

Harvest[2]

Producent

Pink Floyd[2]

Oceny
  • Album of the Year 99/100[3]
  • AllMusic 5/5 gwiazdek[4]
  • Billboard 5/5 gwiazdek[5]
  • Robert Christgau B[6]
  • Pitchfork 9.3/10[7]
  • Prog Archives 4.61/5.0[8]
  • Rate Your Music 4.23/5[9]
  • Rolling Stone 5/5 gwiazdek[10]
  • Sputnikmusic 5.0/5[11]
  • The Telegraph 5/5 gwiazdek[12]
  • Uncut 5/5 gwiazdek[13][a]
Album po albumie
Obscured by Clouds
(1972)
The Dark Side of the Moon
(1973)
A Nice Pair
(1973)
Schemat działania pryzmatu przypominający oryginalną okładkę albumu
Koncert Pink Floyd na żywo z programem The Dark Side of the Moon, Earls Court w Londynie, maj 1973 (od lewej: David Gilmour, Nick Mason, Dick Parry, Roger Waters)

The Dark Side of the Moonalbum koncepcyjny brytyjskiej grupy rockowej Pink Floyd z roku 1973. Tematami 9 utworów na płycie są problemy współczesnego życia: pieniądze, chciwość, przemijanie, szaleństwo i wojna.

Album jest drugim, po Thrillerze Michaela Jacksona najlepiej sprzedającym się albumem w historii muzyki, sprzedano ponad 50 milionów egzemplarzy[14]. Płyta The Dark Side of the Moon spędziła bez przerwy 949 tygodni (18 lat) na amerykańskiej liście Billboard 200, dłużej niż jakikolwiek album w historii fonografii.

W 2003 album został sklasyfikowany na 43. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”[15].

Charakterystyka albumu

Album ukazał się w 1973 roku i choć przyjęto go entuzjastycznie, nikt nie spodziewał się, że stanie się on jedną z kilku najsłynniejszych płyt w historii muzyki rockowej. Album utrzymał się przez 949 tygodni[16] w pierwszej setce „Billboardu” i do dziś jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów rockowych. Gdy się ukazał, muzyka na nim grana była już dobrze znana fanom zespołu, gdyż nowe utwory grane były na koncertach grupy. W momencie, gdy zespół wszedł do studia (nagrania trwały od czerwca 1972 do stycznia 1973), muzyka była już w pełni skomponowana i przećwiczona. Pozwoliło to muzykom pracować nad poszczególnymi fragmentami oddzielnie, rzadko spotykając się w londyńskim Abbey Road Studios. Keith Emerson wspomina, jak w przerwie wspólnego koncertu przypadkowo usłyszał Watersa rozdzielającego czas w studio pomiędzy poszczególnych muzyków. Zdziwiony zapytał go, czy nie prościej by było spotkać się wszystkim razem. W odpowiedzi usłyszał, że zaoszczędzi to im wielu kłótni.

Album zawiera wiele oryginalnych pomysłów. Zgodnie z sugestią Alana Parsonsa włączyli do utworu „Time” zsynchronizowane dźwięki bijących zegarów, nagrane i zmiksowane przez niego. Jak w poprzednich albumach, skorzystali również z dźwięków pozamuzycznych. Dźwięk otwierających się kas sklepowych i przesypujących monet (bodaj najdłuższy loop zrealizowany w tradycyjnej technice) zgrany jest z otwierającym utworem „Money” riffem granym na gitarze basowej. Po raz pierwszy też, muzycy zaprosili do współpracy innych artystów.

Album mówi o ludzkich lękach, o samotności, o przemijającym czasie (zwłaszcza „Time”), kruchości ludzkiej egzystencji, szaleństwie i zachłanności (autorem tekstów wszystkich utworów jest Roger Waters). Przesłanie albumu jest skrajnie nihilistyczne i pesymistyczne. Cały album podsumowuje wypowiedź dozorcy budynku, Gerry’ego Driscolla, którego można usłyszeć w ostatnich sekundach wybrzmiewającej muzyki, gdy powraca dźwięk bijącego serca There is no dark side of the moon, really. As a matter of fact it’s all dark (Nie ma ciemnej strony księżyca, w rzeczywistości jest cały ciemny).

Jedną z zagadek albumu jest pojawienie się w ostatnich sekundach płyty niezidentyfikowanych dźwięków, trwających zaledwie krótką chwilę. Brzmi to jak muzyka, lecz niewielkie natężenie dźwięku nie pozwala bliżej go określić. Według jednej z hipotez, dźwięki zostały nagrane przypadkowo i mogły przedostać się z sąsiedniego studia przez uchylone drzwi. Według przypuszczeń miałaby to być orkiestrowa wersja utworu „Ticket to Ride” zespołu The Beatles. Wobec dokładności muzyków i producentów Pink Floyd, takie wyjaśnienie wydaje się mało prawdopodobne.

Lista utworów

Edycja oryginalna

Nr Tytuł Długość
1. Speak to Me/Breathe” (Mason/Waters/Gilmour/Wright) 3:57
2. „On the Run” (Gilmour/Waters) 3:50
3. „Time” (Mason/Waters/Wright/Gilmour) 6:49
4. The Great Gig in the Sky(Wright, Clare Torry[17]) 4:44
5. „Money” (Waters) 6:22
6. Us and Them(Waters/Wright) 7:49
7. Any Colour You Like(Gilmour/Mason/Wright) 3:26
8. Brain Damage(Waters) 3:46
9. „Eclipse” (Waters) 2:11

Utwór „Time” zawiera w sobie repryzę „Breathe”.

Edycja „Shine On” (wersja pudełkowa) i reedycja z okazji 25-lecia

Nr Tytuł Długość
1. „Speak to Me” (Mason) 1:08
2. „Breathe” (Gilmour/Waters/Wright) 2:48
3. „On the Run” (Gilmour/Waters) 3:50
4. „Time” (Gilmour/Mason/Waters/Wright) 5:40
5. „Breathe (Reprise)” (Gilmour/Waters/Wright) 1:09
6. „The Great Gig in the Sky” (Wright) 4:44
7. „Money” (Waters) 6:22
8. „Us and Them” (Waters/Wright) 7:49
9. „Any Colour You Like” (Gilmour/Mason/Wright) 3:26
10. „Brain Damage” (Waters) 3:46
11. „Eclipse” (Waters) 2:11

„Speak to Me/Breathe” podzielono na dwa utwory. To samo zrobiono z „Time”.

Reedycja z okazji 30-lecia

Nr Tytuł Długość
1. „Speak to Me” (Mason) 1:08
2. „Breathe” (Gilmour/Waters/Wright) 2:48
3. „On the Run” (Gilmour/Waters) 3:50
4. „Time” (Gilmour/Mason/Waters/Wright) 6:49
5. „The Great Gig in the Sky” (Wright) 4:44
6. „Money” (Waters) 6:22
7. „Us and Them” (Waters/Wright) 7:49
8. „Any Colour You Like” (Gilmour/Mason/Wright) 3:26
9. „Brain Damage” (Waters) 3:46
10. „Eclipse” (Waters) 2:11

„Breath (Reprise)” ponownie stała się częścią „Time”.

Sprzedaż w wybranych krajach

Kraj Certyfikaty Sprzedaż
Austria 3x Platynowa 100 000+
Australia 10x Platynowa 1 500 000+
Kanada 2x Diamentowa 2 500 000+
Francja Diamentowa 2 000 000+
Niemcy 2x Platyna 500 000+
Polska 2x Platyna[18] 250 000+
Stany Zjednoczone 18x Platyna 19 000 000+
Wielka Brytania 9x Platyna 11 400 000+
Ogółem w Europie 18 000 000+
Ogółem na świecie 41 000 000+

Wraz z reedycjami liczba sprzedanych egzemplarzy sięga 44 mln, a nawet (według innych źródeł) 48 mln.

Pozycje na listach

Twórcy

Zobacz też

Uwagi

  1. Dotyczy wydania jubileuszowego.

Przypisy

  1. a b Pink Floyd – „The Dark Side Of The Moon” (1973) [online], TopGuitar.pl, 1 lutego 2015 [dostęp 2022-06-05]  (pol.).
  2. a b Pink Floyd – The Dark Side Of The Moon. Discogs. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  3. Pink Floyd – The Dark Side of the Moon. Album of the Year. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
  4. Stephen Thomas Erlewine: The Dark Side of the Moon – Pink Floyd. AllMusic. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  5. Richard Smirke: Pink Floyd, ‘The Dark Side of the Moon’ At 40: Classic Track-By-Track Review. Billboard.com. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  6. Robert Christgau: Consumer Guide Album. robertchristgau.com. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  7. Eric Harvey: The Dark Side of the Moon: Pink Floyd. Pitchfork. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
  8. THE DARK SIDE OF THE MOON: Pink Floyd. Prog Archives. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  9. The Dark Side of the Moon. Rate Your Music. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  10. Loyd Grossman: Pink Floyd, The Dark Side of the Moon. Rolling Stone.com. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-02-20)]. (ang.).
  11. SgtPepper: Pink Floyd – The Dark Side of the Moon. Sputnikmusic. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  12. Pink Floyd's 14 studio albums rated. The Telegraph. [dostęp 2023-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-10)]. (ang.).
  13. Jack Milner: Pink Floyd – The Dark Side Of The Moon (50th Anniversary Deluxe Boxset). Uncut. [dostęp 2023-07-07]. (ang.).
  14. MarkM. Beech MarkM., Pink Floyd Money Machine Leads Elvis, Nirvana, U2 in CD Battle, Londyn: www.bloomberg.com, 27 września 2011 [dostęp 2011-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-23]  (ang.).
  15. Rolling Stone (USA) Lists – The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  16. http://www.rockandrollreport.com/2007/05/29/cover-story-dark-side-of-the-moon-by-hipgnosis/.
  17. Mark Blake: Pink Floyd – Prędzej świnie zaczną latać. Kraków: SQN, 2012, s. 277. ISBN 978-83-63248-56-7.
  18. Oficjalna Lista Wyróżnień – platynowe płyty [online], OLiS, 25 stycznia 2023 [dostęp 2023-02-23] .

Linki zewnętrzne

  • Strona internetowa o płycie
  • The Pink Floyd HyperBase
  • Teksty The Dark Side of the Moon
  • p
  • d
  • e
Albumy studyjne
Ścieżki dźwiękowe
Albumy koncertowe
Składanki
Wideo
Utwory
Lata 60.
Lata 70.
Lata 80.
Lata 90.
Lata 2000.
Trasy koncertowe
Powiązane
Encyklopedia internetowa (album muzyczny):
  • Britannica: topic/Dark-Side-of-the-Moon-album-by-Pink-Floyd
  • SNL: The_Dark_Side_Of_The_Moon