Tu-243 Riejs-D
![]() | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Producent | Tupolew | ||
Typ | |||
Załoga | 0 | ||
Historia | |||
Data oblotu | lipiec 1987 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x silnik turboodrzutowy Izotow TRZ-117A | ||
Ciąg | 6,28 kN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 2,25 m | ||
Długość | 8,29 m | ||
Wysokość | 1,57 m | ||
Powierzchnia nośna | 2,9 m² | ||
Masa | |||
Użyteczna | 1400 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 960 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 850-940 km/h | ||
Pułap | 5000 m | ||
Zasięg | 360 km | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Rosja | |||
|
Tu-243 Rejs-D (ros. Ту-243 «Рейс-Д») – radziecki taktyczny dron rozpoznawczy opracowany na potrzeby Armii Radzieckiej, obecnie znajduje się na wyposażeniu Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Historia
Dron został opracowany jako rozwinięcie Tu-143 Rejs. Prace projektowe ruszyły po rozporządzeniu Rady Ministrów ZSRR wydanym 6 marca 1981 r., które nakazało zmodernizowanie Tu-143. Tu-243 Riejs-D miał pozwalać na rozpoznanie obszarów koncentracji wojsk nieprzyjaciela, rozpoznanie obiektów inżynieryjno-technicznych, rozpoznanie obszarów dotkniętych klęskami żywiołowymi i ekologicznymi, określenie lokalizacji i zasięgu pożarów lasów oraz wykrywanie awarii rurociągów gazowych i naftowych. Jego wyposażenie miało pozwalać na prowadzenie działań niezależnie od pory dnia i warunków atmosferycznych[1].
Konstruktorzy zdecydowali się na pozostawienie dotychczasowego układu konstrukcyjnego Tu-143 ale cały wysiłek inżynierów skierowano na znacznie unowocześnienie wyposażenia przenoszonego przez dron. Poza kamerą lotniczą PA-402 zainstalowano w nim wyposażenie telewizyjne Aist-M oraz system termowizyjny Zima-M. Dane z urządzeń rejestrujących są przesyłane za pomocą łącza radiowego Trassa-M, ponadto są zapisywane na dyskach wewnętrznych. W Tu-243 zastosowano nowy system nawigacyjno-lotniczy NPK-243[2]. W nowy dronie możliwe jest zastosowanie aparatury rozpoznania radiacyjnego typu Sigma-R[3]. Dla ułatwienia odnalezienia drona po wylądowaniu zamontowano na nim radiolatarnię Znacznik[4]. Wprowadzone zmiany pozwoliły na znaczne zwiększenie powierzchni badanego terytorium w jednym locie przy jednoczesnej poprawie jakości otrzymywanych informacji. Zmianie uległ też silnik startowy na paliwo stałe, został zastąpiony nowym, mocniejszym i lżejszym RDDT-243DT. Ponadto zmodyfikowano infrastrukturę naziemną obejmującą mobilne urządzenia startowe i stanowiska techniczne, co znacznie poprawiło charakterystykę operacyjną systemu[5].
Prototyp Tu-243 został oblatany w lipcu 1987 roku. Oficjalnie został przyjęty na uzbrojenie armii rosyjskiej w 1999 roku, a jego seryjną produkcją zajęły się zakłady lotnicze w Kumiertau[6].
Przypisy
- ↑ Разведывательный БПЛА Ту-243. Большая военная энциклопедия. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-10)]. (ros.).
- ↑ Отечественная беспилотная авиация (Часть 2). Военное обозрение. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-10)]. (ros.).
- ↑ Ту-243 Рейс-Д. Drone catalog. [dostęp 2023-04-10]. (ros.).
- ↑ ТУ-243 «РЕЙС-Д». ooobskspetsavia.ru. [dostęp 2023-04-10]. (ros.).
- ↑ Ту-243 Рейс-Д. Уголок неба. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-10)]. (ros.).
- ↑ Тактический БПЛА-разведчик Ту-243 «Рейс-Д». Авиару.рф. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-10)]. (ros.).
- p
- d
- e