Vladimír Balla

Vladimír Balla (ur. 8 maja 1967 w Nowych Zamkach^[1]) – słowacki pisarz, autor opowiadań.

Swoje teksty oraz książki sygnuje jedynie nazwiskiem. Ukończył studia na wydziale ekonomicznym w Bratysławie. Mieszka w miejscowości, w której się urodził; pracuje jako urzędnik. Debiutował w 1992, pierwszy zbiór tekstów – Leptokaria – wydał w 1996. Kolejne ukazywały się co dwa, trzy lata. W Polsce zostały wydane wybory opowiadań Niepokój, Świadek i Podszepty. Twórczość Balli prezentowano w formie dzieł wybranych w Czechach, w Słowenii i Węgrzech. Jego utwory mają za tło południowo-zachodnią Słowację, często są groteskowe, obfitują w erudycyjne odwołania. Charakterystyczny jest dlań czarny humor i absurdalne sytuacje, w których znajdują się zwyczajni, niczym szczególnym niewyróżniający się ludzie. W 2012 otrzymał prestiżową słowacką nagrodę Anasoft litera za książkę V mene otca (W imieniu ojca) wydaną przez K.K. Bagala.

Twórczość

• Leptokaria (1996)
• Outsideria (1997)
• Gravidita (2000)
• Tichý kút (2001)
• Unglik (2003)
• De la Cruz (2005)
• Cudzí (2008)
• V mene otca (2011)
• Oko (2012)

Przypisy

Bibliografia

• Balla, Niepokój, Pogranicze, Sejny 2008 (ten i dalsze tomy w tłumaczeniu Jacka Bukowskiego)
• Balla, Świadek, Biuro Literackie, Wrocław 2011
• Balla, Podszepty, Biuro Literackie, Wrocław 2012
• Jacek Bukowski, Balla, czyli mroczne olśnienie [posłowie do:] Balla, Podszepty.
• Leszek Engelking, Co to za woda? Może ostateczna?. „Nowe Książki” 2012, nr 11
• Wywiad Michała Raińczuka z Ballą: Umieram wraz z czytelnikami