Wodorek potasu

Wodorek potasu
model sieci krystalicznej wodorku potasu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

wodorek potasu

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

KH

Masa molowa

40,11 g/mol

Wygląd

biały proszek

Identyfikacja
Numer CAS

7693-26-7

PubChem

82127

SMILES
[H-].[K+]
InChI
InChI=1S/K.H/q+1;-1
InChIKey
OCFVSFVLVRNXFJ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
1,43 g/cm³[2]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
gwałtowny rozkład[1]
w innych rozpuszczalnikach
nierozpuszczalny w benzenie, eterze i disiarczku węgla[1]
Temperatura rozkładu

ok. 400 °C[3]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-05-12]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
30% dyspersja w oleju mineralnym
Płomień Działanie żrące
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H260, H314, EUH014

Zwroty P

P231+P232, P280, P301+P330+P331, P303+P361+P353, P305+P351+P338+P310

Podobne związki
Podobne związki

wodorek sodu, wodorek litu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Wodorek potasu – nieorganiczny związek chemiczny potasu z grupy wodorków. W czystej formie występuje jako krystaliczny proszek lub igły[2]. Handlowo dostępny jest jako 20–35% dyspersja w oleju mineralnym[2].

Jest stosowany jako silny reduktor oraz do otrzymywania superzasad (alkoholanów R−OK i amidków R−NHK)[2]. Jest zdolny do szybkiego odprotonowania alkoholi trzeciorzędowych, a także ketonów[4] (powoduje ich enolizację)[5], co oznacza, że jest wyraźnie silniejszą zasadą od wodorku sodu i wodorku litu[4].

Otrzymuje się go w bezpośredniej reakcji potasu z wodorem w podwyższonej temperaturze[1][4]:

2K + H
2 → 2KH

Reaguje gwałtownie z wodą, dając wodorotlenek potasu i gazowy wodór[1]:

KH + H
2O → KOH + H
2↑

W wysokiej temperaturze rozkłada się na pierwiastki składowe[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e PradyotP. Patnaik PradyotP., Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 756, ISBN 0-07-049439-8  (ang.).
  2. ↑ a b c d PradyotP. Patnaik PradyotP., A Comprehensive Guide to the Hazardous Properties of Chemical Substances, John Wiley & Sons, 2007, s. 631, DOI: 10.1002/9780470134955, ISBN 978-0-470-13494-8 [dostęp 2020-01-21]  (ang.).
  3. ↑ David ArthurD.A. Johnson David ArthurD.A., Metals and Chemical Change, Royal Society of Chemistry, 2002, s. 167, DOI: 10.1039/9781847557919-00011, ISBN 978-0-85404-665-2 [dostęp 2020-01-21]  (ang.).
  4. ↑ a b c UlrichU. Wietelmann UlrichU., MichaelM. Felderhoff MichaelM., PeterP. Rittmeyer PeterP., Hydrides, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 6–7, DOI: 10.1002/14356007.a13_199  (ang.).
  5. ↑ Elizabeth R.E.R. Burkhardt Elizabeth R.E.R., Potassium and Potassium Alloys, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 8–9, DOI: 10.1002/14356007.a22_031.pub2  (ang.).