Zbigniew Błażyński
| Data i miejsce urodzenia | 8 stycznia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 października 1996 |
| Zawód, zajęcie | dziennikarz |
| Narodowość | polska |
| Odznaczenia | |
  | |
Zbigniew Błażyński (ur. 8 stycznia 1914 w Jabłonowie, zm. 25 października 1996 w Londynie) – polski dziennikarz emigracyjny, w latach 50. przeprowadził dla Radia Wolna Europa rozmowy z Józefem Światłą, później pracownik i dyrektor sekcji polskiej BBC.
Życiorys
Był absolwentem Wydziału Prawa i Studium Dyplomatycznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1936). Po ukończeniu studiów pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, m.in. w wydziale prasowym. Służył w 1. Dywizji Grenadierów w Wojsku Polskim we Francji, następnie organizował ewakuację polskich żołnierzy poprzez Biuro Polskie w Casablance, pracował w Poselstwie Polskim w Lizbonie. W latach 1944-1946 był oficerem prasowym MSZ w Londynie, a następnie pracował z ramienia brytyjskiego Ministerstwa Oświaty, organizując w obozach byłych polskich wojskowych w Wielkiej Brytanii działalność oświatową i edukacyjną (1946-1952).
W latach 1952-1955 pracował jako dziennikarz w Sekcji Polskiej Radia Wolna Europa, działającej wówczas pod nazwą rozgłośnia "Głos Wolnej Polski". W 1954 przeprowadził dla radia serię wywiadów ze zbiegłym z PRL oficerem UBP Józefem Światłą, nadawanych w cyklu "Za kulisami bezpieki i partii" i opracował 40-stronicową broszurę pod tym samym tytułem zrzucaną do Polski w ramach tzw. akcji balonowej. Od 1958 był dziennikarzem Sekcji Polskiej BBC w Londynie, gdzie prowadził audycje "W świecie komunistycznym" i "W Polsce i o Polsce". W latach 1966-1973 był dyrektorem Sekcji, a w latach 1873-1976 zastępcą dyrektora Departamentu Środkowo-Europejskiego BBC.
Po przejściu na emeryturę kierował w latach 80. Polską Fundacją Kulturalną w Londynie. W 1985 wydał książkę Mówi Józef Światło. Za kulisami bezpieki i partii 1940-1955, znacznie rozszerzoną (ponad 300 stron) pracę poświęconą Józefowi Światle, treści jego wywiadów i kulisom pracy nad audycjami poświęconymi jego rewelacjom. W latach 90. był redaktorem I, VI i VIII tomu "Materiałów do dziejów polskiego uchodźstwa niepodległościowego" wydawanego przez Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie, którego był członkiem[1].
Publikacje
- John Paul II: a man from Krakow, Londyn, Weidenfeld and Nicolson, 1979 (przetłumaczone na jęz. francuski i niemiecki).
- Flashpoint Poland (1980)
- Mówi Józef Światło : za kulisami bezpieki i partii 1940-1955, słowo wstępne Jan Nowak-Jeziorański, Londyn, 1985.
- Towarzysze zeznają : z tajnych archiwów Komitetu Centralnego : dekada Gierka 1970-1980 w tzw. Komisji Grabskiego, Londyn, Polska Fundacja Kulturalna, 1987.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1988)[3]
Przypisy
- ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 130. docplayer.pl. [dostęp 2017-06-04].
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 97, Nr 6 z 15 grudnia 1989.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 29, Nr 3 z 27 czerwca 1988.
Bibliografia
- Encyklopedia polskiej Emigracji i Polonii. Tom 2, wyd. Oficyna Kucharski, Toruń 2003
- Andrzej Paczkowski Trzy twarze Józefa Światły, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2009
- Krzysztof Pszenicki Tu mówi Londyn. Historia Sekcji Polskie BBC, wyd. Rosner & Wspólnicy, Warszawa 2009
Linki zewnętrzne
- Zakład Narodowy im. Ossolińskich. oss.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)]. – informacje o rękopisach Błażyńskiego.
