Bill Laimbeer

Trener

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1957
Boston

Wzrost

211 cm

Masa ciała

120 kg

Kariera

Aktywność

1979–1994

Szkoła średnia

Palos Verdes (Palos Verdes, Kalifornia)

College

Notre Dame (1975–1979)

Draft

1979, numer: 65
Cleveland Cavaliers

Kariera klubowa
Lata	Kluby	Wyst.
1979–1980	Basket Brescia (Włochy)
1980–1982	Cleveland Cavaliers
1982–1993	Detroit Pistons

Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2002–2009	Detroit Shock (WNBA)
2009–2011	Minnesota Timberwolves (asystent)
2013–2017	New York Liberty (WNBA)
2018–2021	Las Vegas Aces (WNBA)

Multimedia w Wikimedia Commons

William „Bill” Laimbeer Jr. (ur. 19 maja 1957 w Bostonie) – amerykański koszykarz i trener, podczas kariery zawodniczej grający na pozycji środkowego, dwukrotny mistrz NBA.

Życiorys

Mierzący 211 cm wzrostu koszykarz studiował na University of Notre Dame. Do NBA został wybrany z numerem 65. w drafcie w 1979 przez Cleveland Cavaliers, nie od razu trafił jednak do ligi i sezon 1979/80 spędził we Włoszech (Basket Brescia). Kontrakt z Cleveland podpisał w 1980 i grał w tym zespole niecałe dwa lata – w lutym 1982 został oddany do Detroit Pistons. W Detroit występował do końca kariery zawodniczej (1994) i stał się ważną częścią drużyny określanej mianem "Bad Boys". Pierścienie mistrzowskie zdobywał w 1989 i 1990.

Cztery razy brał udział w NBA All-Star Game (1983, 1984, 1985, 1987). Karierę zakończył z dorobkiem 13 790 punktów i 10 400 zbiórek. W latach 1982-1990 notował najwięcej defensywnych zbiórek w lidze, a w sezonie 1985/86 wygrał klasyfikację generalną zbierających. Jego seria 685 rozegranych meczów z rzędu (zakończona z powodu zawieszenia, nie kontuzji) lokuje go na piątym miejscu w historii w tej statystyce.

Laimbeer był jednym z najostrzej grających zawodników swoich czasów, w związku z czym był powszechnie nielubiany przez przeciwników i publiczność. Ma na swoim koncie fizyczne starcia z najlepszymi zawodnikami ligi, w tym z Larrym Birdem, Michaelem Jordanem, Charlesem Barkleyem czy Robertem Parishem. Z drugiej strony podziw budziły, rzadko spotykane u środkowych, jego umiejętności punktowania rzutami za 3 (32,6% skuteczności w karierze).

W 2002 został szkoleniowcem Detroit Shock, kobiecego zespołu występującego w lidze WNBA. W tej roli trzykrotnie zwyciężał (2003, 2006, 2008).

Bill Laimbeer wraz z Chaunceyem Billupsem i Swin Cash z Detroit Shock wygrali konkurencję „Shooting Stars” podczas NBA All-Star Weekend w 2007 roku.

30 grudnia 2021 został zwolniony ze stanowiska trenera Las Vegas Aces^[1].

Osiągnięcia

Laimbeer w barwach szkoły średniej Palos Verdes (1975).

Zawodnicze

2-krotny mistrz NBA (1989, 1990)^[2]
Wicemistrz NBA (1988)^[2]
4-krotny uczestnik meczu gwiazd NBA (1983–85, 1987)^[3]
Lider NBA w zbiórkach (1986)^[4]
Zwycięzca konkursu Shooting Stars podczas NBA All-Star Weekend (2007)^[5]
Klub Detroit Pistons zastrzegł należący do niego w numer 40^[6]

Trenerskie

3-krotny mistrz WNBA (2003, 2006, 2008)^[7]
Wicemistrz WNBA (2007^[7], 2020^[8])
Trener Roku WNBA (2003, 2015)^[9]
Trener drużyny Wilson podczas meczu gwiazd WNBA (2019)

Przypisy

↑ Becky Hammon to replace Bill Laimbeer as Aces coach. reviewjournal.com. [dostęp 2022-01-25]. (ang.).
↑ ^a ^b Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
↑ Bill Laimbeer – Bio. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
↑ NBA Rebounds Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
↑ Team San Antonio to Defend its Haier Shooting Stars Title. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
↑ NBA Retired Numbers. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
↑ ^a ^b WNBA Playoffs History. wnba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
↑ Finałowy mecz o mistrzostwo WNBA 2020 – Statystyki. wnba.com. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
↑ WNBA Coaches of the Year. wnba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).