Difosgen

Difosgen

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) chloromrówczan trichlorometylu Inne nazwy i oznaczenia dwufosgen
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2Cl4O2
Inne wzory	ClCOOCCl3
Masa molowa	197,83 g/mol
Wygląd	bezbarwna ciecz o zapachu świeżo skoszonego siana[1]
Identyfikacja
Numer CAS	503-38-8
PubChem	10426
SMILES C(=O)(OC(Cl)(Cl)Cl)Cl
InChI InChI=1S/C2Cl4O2/c3-1(7)8-2(4,5)6 InChIKey HCUYBXPSSCRKRF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,639 g/cm³ (20 °C)[2]; ciecz 1,6525 g/cm³ (14 °C)[1]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1] Temperatura topnienia -57 °C[3][1] Temperatura wrzenia 128 °C[3][1] 20 °C (10 mmHg)[2] logP 3,70
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H300, H314, H330 Zwroty P P260, P264, P280, P284, P301+P310, P305+P351+P338 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Silnie toksyczny (T+) Zwroty R R26/28, R34 Zwroty S S26, S28, S36/37/39, S45 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[1] 1 3 1   Temperatura zapłonu 32 °C[1] Numer RTECS LQ7350000
Podobne związki
Podobne związki	fosgen, trifosgen, chloromrówczan etylu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Difosgen, daw. dwufosgen – organiczny związek chemiczny, ester trichlorometylowy kwasu chloromrówkowego. Duszący bojowy środek trujący stosowany w czasie I wojny światowej.

Jest bezbarwną cieczą o zapachu świeżo skoszonej trawy. Maksymalne stężenie par (przy 20 °C) wynosi 120 mg/dm³, a ich gęstość jest 6,9 razy większa od gęstości powietrza. Techniczny difosgen (ok. 90%) jest oleistą cieczą o gęstości 1,21–1,68 g/cm³, wrzącą w temp. 125–130 °C.

Difosgen nie rozpuszcza się w wodzie, dobrze rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych oraz innych bojowych środkach trujących (chloropikryna, fosgen, arsyny). Trwałość skażeń: w lecie – ok. 30 minut, w zimie – 10–12 godzin. Jest mało odporny chemicznie – łatwo hydrolizuje i reaguje z zasadami, siarczkami, aminami i amoniakiem.

Zatrucia difosgenem są skutkiem wdychania par. W stanie ciekłym praktycznie nie przenika przez skórę. Objawy zatrucia i toksyczność są takie same jak w przypadku fosgenu. Difosgen wykazuje również działanie drażniące błony śluzowe oczu przy stężeniach 5*10⁻³ mg/dm³.

Oznaczenia wojskowe:

• USA – DP,
• Niemcy – Perstoff, Grünkreuz,
• Francja – Surpalite,

Przypisy