Eparchia błagowieszczeńska i tyndyńska

Eparchia błagowieszczeńska
i tyndyńska
Благовещенская и Тындинская епархия
Ilustracja
Sobór Trójcy Świętej w Tyndzie, druga katedra eparchii
Państwo

 Rosja

Obwód

 amurski

Siedziba

Błagowieszczeńsk
ul. Kalinina 120
675000 Blagowieszczensk

Data powołania

1899;
28 grudnia 1993 (reaktywacja)

Data zamknięcia

1933 (de facto)

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Sobór

Zwiastowania w Błagowieszczeńsku

Biskup diecezjalny

arcybiskup błagowieszczeński i tyndyński Lucjan (Kucenko)

Dane statystyczne (2015)
Liczba kapłanów

49

Liczba dekanatów

6

Liczba parafii

66

Liczba klasztorów

3

Powierzchnia

363 700 km²

Położenie na mapie obwodu amurskiego
Mapa konturowa obwodu amurskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Błagowieszczeńsk”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Błagowieszczeńsk”
Ziemia50°17′04,4″N 127°31′29,9″E/50,284556 127,524972
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia błagowieszczeńska i tyndyńska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Błagowieszczeńsku. Obejmuje terytorium obwodu amurskiego[1].

Historia

Eparchia powstała w 1899 w wyniku podziału eparchii kamczackiej. W latach 30. XX w. działalność administratury zamarła wskutek represji komunistycznych (ostatni ordynariusz eparchii z tego okresu, biskup German (Kokkiel), został uwięziony w 1933 i rozstrzelany cztery lata później[a]). W 1946 terytorium eparchii błagowieszczeńskiej zostało włączone do eparchii chabarowskiej, w latach 1949–1988 wchodziło w skład eparchii irkuckiej i czyckiej, a później ponownie znalazło się w eparchii chabarowskiej. 28 grudnia 1993 postanowieniem Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego eparchia została reaktywowana pod nazwą błagowieszczeńska i tyndyńska[2]. Obecną katedrę eparchii (sobór Zwiastowania w Błagowieszczeńsku) zbudowano w latach 1997–2002, w miejscu zburzonej w 1930 cerkwi Opieki Matki Bożej[3].

Biskupi błagowieszczeńscy (po reaktywacji eparchii)

  • Gabriel (Stebluczenko), 1994–2011 (od 2003 arcybiskup)[2][4]
  • Lucjan (Kucenko), od 2011 (od 2017 arcybiskup)[5]

Dekanaty

W skład eparchii wchodzi 6 dekanatów:[1]

  • biełogorski i mazanowski
  • burejski i anchariński
  • centralny
  • północny
  • swobodnieński
  • szymanowski i skoworodiński

W 2015 w obrębie eparchii działało 66 parafii, obsługiwanych przez 49 kapłanów[1].

Monastery

Na terenie eparchii działają 3 monastery:[1]

  • Monaster Trójcy Świętej w Troickim, męski
  • Monaster Ałbazińskiej Ikony Matki Bożej „Słowo Stało Się Ciałem” w Sredniebiełej, żeński
  • Monaster Opieki Matki Bożej w Tyndzie, żeński

Uwagi

  1. ↑ Kanonizowany w 2001 przez Rosyjski Kościół Prawosławny jako nowomęczennik.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Благовещенская и Тындинская епархия
  2. ↑ a b Historia eparchii na oficjalnej stronie Patriarchatu Moskiewskiego ros. 
  3. ↑ Strona katedralnego soboru Zwiastowania w Błagowieszczeńsku. blag-sobor.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. ros. 
  4. ↑ Гавриил, архиепископ (на покое) (Стеблюченко Юрий Григорьевич)
  5. ↑ Лукиан, архиепископ Благовещенский и Тындинский (Куценко Леонид Сергеевич)
  • p
  • d
  • e
Rosja
inne kraje

Szablon nie uwzględnia eparchii wchodzących w skład Kościołów autonomicznych, egzarchatów i okręgów metropolitalnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

  • p
  • d
  • e
Biskupi eparchii błagowieszczeńskiej
  • Innocenty (Sołodczin) (1899–1900)
  • Nikodem (Bokow) (1900–1906)
  • Włodzimierz (Błagorazumow) (1906–1909)
  • Eugeniusz (Bierieżkow) (1909–1914)
  • Eugeniusz (Ziornow) (1914–1930)
  • Pantelejmon (Maksunow) (1928–1930)
  • Innocenty (Tichonow) (1930–1932)
  • Trofim (Jakobczuk) (1930–1931)
  • German (Kokkiel) (1932–1935)
  • Innocenty (Wasiljew) (1993–1994)
  • Gabriel (Stebluczenko) (1994–2011)
  • Lucjan (Kucenko) (od 2011)