Eparchia orenburska

Eparchia orenburska
Оренбургская епархия
Ilustracja
Sobór św. Mikołaja w Orenburgu
Państwo

 Rosja

Obwód

 orenburski

Siedziba

Orenburg

Data powołania

1799

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

orenburska

Sobór

św. Mikołaja

Biskup diecezjalny

metropolita orenburski i saraktaszyński Piotr (Mansurow)

Dane statystyczne (2011)
Liczba kapłanów

208

Liczba parafii

242

Liczba klasztorów

3

Położenie na mapie Orenburga
Mapa konturowa Orenburga, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Orenburg”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Orenburg”
Położenie na mapie obwodu orenburskiego
Mapa konturowa obwodu orenburskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Orenburg”
Ziemia51°46′11,0″N 55°05′49,6″E/51,769722 55,097111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia orenburska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z siedzibą w Orenburgu. Jej obecnym ordynariuszem jest metropolita orenburski i saraktaszyński Piotr (Mansurow), zaś funkcję katedry pełni sobór św. Mikołaja w Orenburgu[1].

Historia

Eparchia została powołana do życia dekretem Świątobliwego Synodu Rządzącego z grudnia 1799 jako eparchia orenburska i ufimska. Od 1859 nosiła nazwę orenburskiej i uralskiej, następnie od 1908 – orenburskiej i turgajskiej, zaś od ok. 1920 – orenburskiej. Po zmianie nazwy miasta Orenburga na Czkałow do 1957 nosiła nazwę eparchii czkałowskiej i buzułuckiej, następnie orenburskiej i buzułuckiej[2]. W 2011 z jej terytorium zostały wyodrębnione eparchie buzułucka oraz orska[3].

W 2011 w skład eparchii wchodziły 242 parafie obsługiwane przez 208 kapłanów, z 211 cerkwiami i 30 kaplicami. Działały ponadto trzy klasztory[1].

Biskupi orenburscy[4]

  • Ambroży (Kełembet), 1799–1806
  • Augustyn (Sacharow), 1806–1819
  • Innocenty (Smirnow), 1819
  • Teofil (Tatarski), 1819–1823
  • Ambroży (Moriew), 1823–1828
  • Arkadiusz (Fiodorow), 1829–1831
  • Michał (Dobrow), 1831–1835
  • Joannicjusz (Obrazcow), 1835–1849
  • Józef (Bogosłowski), 1849–1853
  • Antoni (Szokotow), 1853–1858
  • Antoni (Radonieżski), 1858–1862
  • Warłaam (Dienisow), 1862–1866
  • Mitrofan (Wicinski), 1866–1879
  • Beniamin (Bykowski), 1879–1882
  • Beniamin (Smirnow), 1882–1886
  • Makary (Troicki), 1886–1895
  • Mikołaj (Adoratski), 1895–1896
  • Tichon (Klitin), 1896
  • Włodzimierz (Sokołowski-Awtonomow), 1897–1903
  • Joachim (Lewicki), 1903–1910
  • Teodozjusz (Ołtarżewski), 1910–1914
  • Metody (Gierasimow), 1914–1919
  • Arystarch (Nikołajewski), 1920–1923
  • Jakub (Maskajew), 1925
  • Dionizy (Prozorowski), 1926–1928
  • Paweł (Wwiedienski), 1928–1931/1932
  • Arseniusz (Sokołowski), 1932–1936
  • Warłaam (Kozula), 1937
  • Manuel (Lemieszewski), 1945–1948
  • Borys (Wik), 1949–1950
  • Warsonofiusz (Griniewicz), 1950–1953
  • Michał (Woskriesienski), 1953–1960
  • Palladiusz (Kaminski), 1960–1963
  • Leoncjusz (Bondar), 1963–1999
  • Walenty (Miszczuk), 1999–2015
  • Beniamin (Zaricki), 2015-2023[5]
  • Piotr (Mansurow), od 2024[6]

Przypisy

  1. a b Oficjalna strona eparchii
  2. Оренбургская епархия
  3. ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 5–6 октября 2011 года
  4. Оренбургская епархия. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-05)].
  5. Вениамин, митрополит Оренбургский и Саракташский (Зарицкий Владимир Николаевич)
  6. Петр, митрополит Оренбургский и Саракташский (Мансуров Петр Григорьевич) / Персоналии / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2024-06-08]  (ros.).
  • p
  • d
  • e
Rosja
inne kraje

Szablon nie uwzględnia eparchii wchodzących w skład Kościołów autonomicznych, egzarchatów i okręgów metropolitalnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.